اگر متوجه درد، تورم، خارش یا قرمزی در چشم خود شده اید، احتمالاً عفونت چشمی دارید. عفونت های چشمی بر اساس علت به سه دسته خاص تقسیم می شوند: ویروسی، باکتریایی یا قارچی و هر کدام به طور متفاوتی درمان می شوند.
خبر خوب این است که تشخیص عفونت های چشمی کار سختی نیست، بنابراین می توانید به سرعت به دنبال درمان باشید.
در اینجا همه چیزهایی که باید در مورد هشت عفونت شایع چشم بدانید آورده شده است تا بتوانید علت و اقدامات لازم را در مورد آن انجام دهید.
ملتحمه عفونی یا چشم صورتی یکی از شایع ترین عفونت های چشمی است. زمانی اتفاق می افتد که رگ های خونی ملتحمه، بیرونی ترین غشای نازک اطراف کره چشم شما، توسط باکتری یا ویروس عفونی می شوند.
در نتیجه چشمان شما صورتی یا قرمز و ملتهب می شود.
همچنین می تواند ناشی از آلرژی یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند کلر در استخرهای شنا باشد.
ورم ملتحمه ناشی از باکتری یا ویروس بسیار مسری است. تا دو هفته پس از شروع عفونت همچنان می توانید آن را گسترش دهید. به هر یک از علائم زیر توجه کنید و در اسرع وقت برای درمان به پزشک مراجعه کنید:
- رنگ مایل به قرمز یا صورتی در چشمان شما
- ترشحات آبکی از چشمان شما که در هنگام بیدار شدن غلیظ تر است
- خارش یا احساس اینکه مدام چیزی در چشمان شما وجود دارد
- تولید اشک بیشتر از حد معمول، به خصوص فقط در یک چشم
بسته به نوع ورم ملتحمه شما احتمالاً به درمان های زیر نیاز خواهید داشت:
- باکتریایی: قطره های چشمی آنتی بیوتیک، پمادها یا داروهای خوراکی برای کمک به کشتن باکتری های چشم شما. پس از شروع آنتی بیوتیک، علائم در چند روز محو می شوند.
- ویروسی: هیچ درمانی وجود ندارد. علائم بعد از ۷ تا ۱۰ روز از بین می روند. یک پارچه تمیز، گرم و مرطوب را روی چشمان خود بمالید تا ناراحتی را از بین ببرید، دست ها را مرتب بشویید و از تماس با دیگران خودداری کنید.
- آلرژیک: آنتی هیستامین های بدون نسخه (OTC) مانند دیفن هیدرامین (بنادریل) یا لوراتادین (کلاریتین) به تسکین علائم آلرژی کمک می کنند. آنتی هیستامین ها را می توان به صورت قطره چشم مصرف کرد و قطره های چشمی ضد التهاب نیز می تواند به رفع علائم کمک کند.
کراتیت عفونی زمانی اتفاق می افتد که قرنیه شما عفونی می شود. قرنیه لایه شفافی است که مردمک و عنبیه شما را می پوشاند. کراتیت از یک عفونت (باکتری، ویروسی، قارچی یا انگلی) یا آسیب چشم ناشی می شود. کراتیت به معنای تورم قرنیه است و همیشه عفونی نیست.
علائم کراتیت می تواند شامل موارد زیر باشد:
- قرمزی و تورم در چشم شما
- درد یا ناراحتی چشم
- تولید اشک بیشتر از حد معمول یا ترشح غیر طبیعی
- درد یا ناراحتی زمانی که پلک های خود را باز و بسته می کنید
- از دست دادن مقداری بینایی یا تاری دید
- حساسیت به نور
- احساس گیر کردن چیزی در چشم شما
اگر:
- شما از لنزهای تماسی استفاده می کنید
- سیستم ایمنی بدن شما در اثر شرایط یا بیماری دیگری ضعیف است
- شما در جایی زندگی می کنید که مرطوب و گرم است
- شما از قطره های کورتیکواستروئیدی برای یک بیماری چشمی موجود استفاده می کنید
- چشم شما آسیب دیده است، به خصوص توسط گیاهان دارای مواد شیمیایی که می توانند وارد چشم شما شوند
در صورت مشاهده علائم کراتیت، در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید تا عفونت را متوقف کنید. برخی از درمان‌های کراتیت عبارتند از:
- باکتریایی. قطره های چشمی ضد باکتری معمولاً می توانند عفونت کراتیت را در چند روز از بین ببرند. آنتی بیوتیک های خوراکی معمولاً برای درمان عفونت های شدیدتر استفاده می شوند.
- قارچی. برای از بین بردن ارگانیسم های قارچی که باعث کراتیت شما می شوند، به قطره های ضد قارچ چشمی یا دارو نیاز دارید. این می تواند هفته ها تا ماه ها طول بکشد.
- ویروسی. هیچ راهی برای از بین بردن ویروس وجود ندارد. داروهای ضد ویروسی خوراکی یا قطره های چشمی می توانند به توقف عفونت در چند روز تا یک هفته کمک کنند. علائم کراتیت ویروسی ممکن است بعداً حتی با درمان عود کند.
اندوفتالمیت التهاب شدید داخل چشم است که در نتیجه عفونت باکتریایی یا قارچی ایجاد می شود. عفونت های قارچی کاندیدا شایع ترین علت اندوفتالمیت هستند.
این وضعیت ممکن است پس از برخی جراحی های چشم مانند جراحی آب مروارید اتفاق بیفتد، اگرچه این اتفاق نادر است. همچنین ممکن است پس از نفوذ جسم به چشم شما اتفاق بیفتد. برخی از علائمی که باید مراقب آنها بود، به ویژه پس از جراحی یا آسیب چشم، عبارتند از:
- درد چشم خفیف تا شدید
- از دست دادن کامل یا جزئی بینایی
- تاری دید
- قرمزی یا تورم اطراف چشم و پلک ها
- چرک یا ترشح چشم
- حساسیت به نورهای روشن
درمان بستگی به عامل ایجاد عفونت و شدت آن دارد.
ابتدا به آنتی بیوتیک هایی نیاز دارید که مستقیماً با یک سوزن مخصوص به چشم شما تزریق شود تا عفونت را متوقف کند. همچنین ممکن است برای تسکین التهاب واکسن کورتیکواستروئید دریافت کنید.
اگر چیزی وارد چشم شما شده و باعث عفونت شده است، باید فورا آن را بردارید. در این موارد به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید – هرگز سعی نکنید خودتان جسمی را از چشم خود خارج کنید.
پس از آنتی بیوتیک ها و برداشتن اشیا، علائم شما می تواند در عرض چند روز شروع به بهبود کند.
بلفاریت التهاب پلک های شماست، چین های پوستی چشم های شما را می پوشاند. این نوع التهاب معمولاً به دلیل گرفتگی غدد چربی داخل پوست پلک در پایه مژه های شما ایجاد می شود. بلفاریت ممکن است توسط باکتری ایجاد شود.
علائم بلفاریت عبارتند از:
- قرمزی چشم یا پلک، خارش، تورم
- چرب شدن پلک
- احساس سوزش در چشمان شما
- احساس می کنید چیزی در چشمان شما گیر کرده است
- حساسیت به نور
- تولید اشک بیشتر از حد معمول
- پوسته روی مژه ها یا گوشه چشم شما
اگر:
- دارای شوره سر یا ابرو هستند
- به آرایش چشم یا صورت خود حساسیت دارند
- غدد چربی دارند که به درستی کار نمی کنند
- روی مژه های خود شپش یا کنه داشته باشید
- داروهای خاصی را مصرف کنید که بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارد
درمان های بلفاریت عبارتند از:
- پلک های خود را با آب تمیز تمیز کنید و برای از بین بردن تورم، یک حوله گرم، مرطوب و تمیز روی پلک های خود بمالید.
- استفاده از قطره ها یا پمادهای کورتیکواستروئیدی برای کمک به التهاب
- از قطره های چشمی روان کننده برای مرطوب کردن چشم ها و جلوگیری از تحریک ناشی از خشکی استفاده کنید
- مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها به‌عنوان داروهای خوراکی، قطره‌های چشمی، یا پمادهایی که روی پلک‌های شما استفاده می‌شود
گل مژه (که هوردئولوم نیز نامیده می شود) برآمدگی جوش مانندی است که از غده روغنی در لبه های بیرونی پلک شما ایجاد می شود. این غدد می توانند با پوست مرده، روغن و سایر مواد مسدود شوند و اجازه دهند باکتری ها در غده شما بیش از حد رشد کنند. عفونت حاصل باعث ایجاد گل مژه می شود.
علائم گلو شامل:
- درد یا حساسیت
- خارش یا سوزش
- تورم
- تولید اشک بیشتر از حد معمول
- پوسته اطراف پلک شما
- افزایش تولید اشک
برخی از درمان‌های گل‌زدگی عبارتند از:
- هر بار چند بار در روز یک پارچه تمیز، گرم و مرطوب را به مدت ۲۰ دقیقه روی پلک های خود بمالید.
- از آب و صابون ملایم و بدون بو برای تمیز کردن پلک های خود استفاده کنید
- مصرف مسکن‌های بدون نسخه (OTC) مانند استامینوفن (تیلنول)، برای کمک به کاهش درد و تورم
- توقف استفاده از لنزهای تماسی یا آرایش چشم تا زمانی که عفونت برطرف شود
- استفاده از پمادهای آنتی بیوتیک برای کمک به از بین بردن رشد بیش از حد عفونی
اگر درد یا تورم حتی با درمان بدتر شد به پزشک مراجعه کنید. گل مژه باید در عرض ۷ تا ۱۰ روز ناپدید شود. اگر اینطور نیست، از پزشک خود در مورد سایر درمان های احتمالی سوال کنید.
یووئیت زمانی اتفاق می افتد که یووه شما در اثر عفونت ملتهب می شود. Uvea لایه مرکزی کره چشم شما است که خون را به شبکیه شما منتقل می کند – بخشی از چشم شما که تصاویر را به مغز شما منتقل می کند.
یووئیت اغلب ناشی از شرایط سیستم ایمنی، عفونت های ویروسی یا آسیب های چشمی است. یووئیت معمولاً هیچ مشکل طولانی مدتی ایجاد نمی کند، اما اگر یک مورد شدید درمان نشود، می توانید بینایی خود را از دست بدهید.
علائم یووئیت می تواند شامل موارد زیر باشد:
- قرمزی چشم
- درد
- در میدان بینایی شما شناور می شود
- حساسیت به نور
- تاری دید
درمان یووئیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- با عینک تیره
- قطره های چشمی که مردمک چشم شما را برای تسکین درد باز می کند
- قطره های کورتیکواستروئیدی یا استروئیدهای خوراکی که التهاب را تسکین می دهند
- تزریق چشم برای درمان علائم
- آنتی بیوتیک های خوراکی برای عفونت هایی که فراتر از چشم شما گسترش یافته اند
- داروهایی که سیستم ایمنی شما را تضعیف می کنند (موارد شدید)
یووئیت معمولاً پس از چند روز درمان شروع به بهبود می کند. انواعی که پشت چشم شما را تحت تاثیر قرار می دهند، به نام یووئیت خلفی، ممکن است بیشتر طول بکشد – اگر به دلیل یک بیماری زمینه ای ایجاد شده باشد، ممکن است تا چند ماه طول بکشد.
سلولیت پلک یا سلولیت اطراف چشم زمانی اتفاق می افتد که بافت های چشم عفونی می شوند. این اغلب به دلیل آسیبی مانند خراش در بافت های چشم شما ایجاد می شود که باکتری های عفونی مانند استافیلوکوک (استاف) را وارد می کند یا از عفونت های باکتریایی ساختارهای مجاور مانند عفونت های سینوسی ایجاد می شود.
کودکان خردسال بیشتر در معرض ابتلا به سلولیت هستند زیرا به دلیل نوع باکتری که باعث ایجاد این بیماری می شود، در معرض خطر بیشتری برای عفونت هستند.
علائم سلولیت شامل قرمزی و تورم پلک و همچنین تورم پوست چشم است. شما معمولاً هیچ گونه درد یا ناراحتی چشمی نخواهید داشت.
درمان سلولیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- برای تسکین التهاب ، یک حوله گرم، مرطوب و تمیز را هر بار به مدت ۲۰ دقیقه روی چشم خود قرار دهید
- مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی ، مانند آموکسی سیلین، یا آنتی بیوتیک های IV برای کودکان زیر ۴ سال
- انجام عمل جراحی برای کاهش فشار داخل چشم در صورتی که عفونت بسیار شدید شود (این به ندرت اتفاق می افتد)
تبخال چشمی زمانی اتفاق می افتد که چشم شما توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV-1) آلوده شود. اغلب فقط تبخال چشم نامیده می شود.
تبخال چشم از طریق تماس با فردی که دارای عفونت HSV-1 فعال است و نه از طریق تماس جنسی (که HSV-2 است) منتقل می شود. علائم معمولا یک چشم را در یک زمان آلوده می کنند و عبارتند از:
- درد چشم و سوزش چشم
- حساسیت به نور
- تاری دید
- پارگی بافت چشم یا قرنیه
- ترشح غلیظ و آبکی
- التهاب پلک
علائم ممکن است پس از ۷ تا ۱۰ روز، تا چند هفته، بدون درمان خود به خود از بین بروند.
درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهای ضد ویروسی، مانند آسیکلوویر (زویراکس)، به عنوان قطره چشم، داروهای خوراکی، یا پمادهای موضعی
- برای خلاص شدن از شر سلول های عفونی، قرنیه را با پنبه پاک کنید
- قطره های کورتیکواستروئیدی برای تسکین التهاب در صورت گسترش بیشتر عفونت به داخل چشم (استروما)
برای کمک به جلوگیری از عفونت چشم یا جلوگیری از عود عفونت های ویروسی موارد زیر را انجام دهید:
- با دست های کثیف به چشم ها یا صورت خود دست نزنید.
- به طور مرتب حمام کنید و مرتب دستان خود را بشویید.
- از یک رژیم ضد التهابی پیروی کنید.
- از حوله ها و دستمال های تمیز برای چشم های خود استفاده کنید.
- آرایش چشم و صورت را با کسی به اشتراک نگذارید.
- ملافه و روبالشی خود را حداقل هفته ای یکبار بشویید.
- از لنزهای مناسب برای چشم خود استفاده کنید و به طور مرتب به چشم پزشک مراجعه کنید تا آنها را معاینه کند.
- هر روز از محلول تماسی برای ضدعفونی لنز استفاده کنید.
- به کسی که ورم ملتحمه دارد دست نزنید.
- هر جسمی که با چشم عفونی تماس داشته است را جایگزین کنید.