MCHC بالا: به چه معناست؟

چرا دکتر من این آزمایش را تجویز کرد؟

معمولا MCHC به عنوان بخشی از پانل CBC سفارش داده می شود. پزشک شما می تواند این پنل را به هر یک از دلایل زیر سفارش دهد:

• به عنوان بخشی از یک صفحه نمایش فیزیکی کامل برای ارزیابی سلامت کلی شما
• برای کمک به غربالگری یا تشخیص بیماری ها یا شرایط مختلف
• برای نظارت بر وضعیت پس از تشخیص
• برای مشاهده اثربخشی یک درمان

پانل CBC به پزشک شما اطلاعاتی در مورد سه نوع سلول در خون شما می دهد: گلبول های سفید، گلبول های قرمز و پلاکت ها. مقدار MCHC بخشی از ارزیابی گلبول قرمز است.

این نتایج چه معنی ای می دهد؟

MCHC با ضرب هموگلوبین حاصل از پانل CBC در ۱۰۰ و سپس تقسیم بر نتیجه هماتوکریت محاسبه می شود.

محدوده مرجع برای MCHC در بزرگسالان ۳۳.۴-۳۵.۵ گرم در دسی لیتر (g/dL) است.

اگر مقدار MCHC شما کمتر از ۳۳.۴ گرم در دسی لیتر باشد، MCHC پایینی دارید. مقادیر پایین MCHC در صورت کم خونی ناشی از کمبود آهن رخ می دهد. همچنین می تواند نشان دهنده تالاسمی باشد. این یک اختلال خونی ارثی است که در آن گلبول های قرمز کمتر و هموگلوبین کمتری در بدن شما وجود دارد. درباره MCHC پایین و علل احتمالی آن بیشتر بدانید.

اگر مقدار MCHC شما بالای ۳۵.۵ گرم در دسی لیتر باشد، MCHC بالایی دارید.

علت MCHC بالا چیست؟

مقدار بالای MCHC اغلب در شرایطی وجود دارد که هموگلوبین بیشتر در گلبول های قرمز خون شما متمرکز است. همچنین می تواند در شرایطی رخ دهد که گلبول های قرمز شکننده یا از بین رفته و منجر به وجود هموگلوبین در خارج از گلبول های قرمز خون می شود. شرایطی که می تواند باعث محاسبات MCHC بالا شود عبارتند از:

کم خونی همولیتیک خود ایمنی

کم خونی همولیتیک خودایمنی وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که بدن شما آنتی بادی هایی ایجاد می کند که به گلبول های قرمز شما حمله می کنند. زمانی که این بیماری هیچ علت قابل تشخیصی نداشته باشد، آنمی همولیتیک خودایمنی ایدیوپاتیک نامیده می شود.

کم خونی همولیتیک خودایمنی نیز می تواند همراه با بیماری دیگری مانند لوپوس یا لنفوم ایجاد شود. علاوه بر این، ممکن است به دلیل برخی داروها مانند پنی سیلین رخ دهد.

پزشک شما می تواند کم خونی همولیتیک خود ایمنی را با استفاده از آزمایش خون، مانند پانل CBC، تشخیص دهد. سایر آزمایش‌های خون نیز می‌توانند انواع خاصی از آنتی‌بادی‌های موجود در خون یا متصل به گلبول‌های قرمز را شناسایی کنند.

علائم کم خونی همولیتیک خودایمنی عبارتند از:

• خستگی
• رنگ پریدگی
• ضعف
• یرقان، زرد شدن پوست و سفیدی چشم
• درد قفسه سینه
• تب
• غش کردن
• ناراحتی شکمی، به دلیل بزرگ شدن طحال

اگر تخریب گلبول های قرمز بسیار خفیف باشد، ممکن است هیچ علامتی نداشته باشید.

کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون اولین خط درمان برای کم خونی همولیتیک خود ایمنی هستند. ممکن است ابتدا دوز بالا داده شود و سپس به تدریج در طول زمان کاهش یابد. در مواردی که تخریب گلبول های قرمز شدید باشد، ممکن است تزریق خون یا برداشتن طحال (طحال برداری) ضروری باشد.

اسپرهسیتوز ارثی

اسفروسیتوز ارثی یک بیماری ژنتیکی است که گلبول های قرمز را تحت تاثیر قرار می دهد. جهش ژنتیکی بر غشای گلبول قرمز تأثیر می گذارد و آن را شکننده تر و مستعد تخریب می کند.

به منظور تشخیص اسفروسیتوز ارثی، پزشک سابقه خانوادگی شما را ارزیابی می کند. به طور معمول، آزمایش ژنتیکی مورد نیاز نیست، زیرا این بیماری از والدینی که آن را دارند به ارث می رسد. پزشک شما همچنین از آزمایش‌های خون مانند پانل CBC برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد شدت بیماری استفاده می‌کند.

اسفروسیتوز ارثی اشکال مختلفی دارد که از خفیف تا شدید متغیر است. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کم خونی
• زردی
• طحال بزرگ شده
• سنگ کیسه صفرا

مصرف مکمل های اسید فولیک یا خوردن یک رژیم غذایی سرشار از اسید فولیک می تواند تولید گلبول های قرمز خون را افزایش دهد. در موارد شدید، ممکن است نیاز به انتقال خون یا برداشتن طحال باشد. علاوه بر این، اگر سنگ کیسه صفرا مشکل ساز باشد، ممکن است تمام یا بخشی از کیسه صفرا برداشته شود.

سوختگی شدید

افرادی که با سوختگی در بیمارستان بستری شدند بیشتر از ۱۰ درصد  آنها اغلب کم خونی همولیتیک دارند. انتقال خون می تواند به مبارزه با این بیماری کمک کند.

 خلاصه

MCHC اندازه‌گیری مقدار متوسط ​​هموگلوبین داخل یک گلبول قرمز است و اغلب به عنوان بخشی از پانل CBC سفارش داده می‌شود.

اگر غلظت هموگلوبین در داخل گلبول های قرمز خون شما افزایش یابد، مقدار MCHC بالایی خواهید داشت. علاوه بر این، شرایطی که هموگلوبین در خارج از گلبول های قرمز به دلیل تخریب یا شکنندگی گلبول های قرمز وجود دارد، می تواند مقدار MCHC بالایی ایجاد کند.

درمان شرایطی که باعث افزایش MCHC می شود می تواند شامل کورتیکواستروئیدها، برداشتن طحال و انتقال خون باشد. در مورد نتایج آزمایش خون خود با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به سوالات شما پاسخ دهند و برنامه درمانی شما را شرح دهند.