نئوپلاسم رشد غیر طبیعی سلول ها است که به عنوان تومور نیز شناخته می شود. بیماری های نئوپلاستیک شرایطی هستند که باعث رشد تومور می شوند. رشد می تواند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشد.
تومورهای خوش خیم معمولا به کندی رشد می کنند و نمی توانند به بافت های دیگر گسترش یابند. برعکس، تومورهای بدخیم می توانند با سرعت آهسته رشد کنند، اما بسته به نوع دقیق تومور نیز می توانند بسیار سریع رشد کنند. تومورهای بدخیم خطر متاستاز یا انتشار به چندین بافت و اندام را به همراه دارند.
در این مقاله به بررسی علل بیماری نئوپلاستیک به همراه علائم، تشخیص و درمان بیماری می پردازیم.
علل بیماری نئوپلاستیک چیست؟
علل دقیق رشد تومور هنوز در حال تحقیق است. به طور کلی، رشد تومور سرطانی توسط جهش های DNA در سلول های شما تحریک می شود.
DNA شما حاوی ژن هایی است که به سلول ها نحوه عملکرد، رشد و تقسیم را می گویند. وقتی DNA تغییر می کند، سلول های شما نمی توانند به طور طبیعی کار کنند. این تغییر همان چیزی است که باعث سرطانی شدن سلول ها می شود.
تعدادی از عوامل کمک کننده وجود دارد که می تواند باعث جهش ژن های شما شود و منجر به رشد تومور خوش خیم یا بدخیم شود. عوامل رایج عبارتند از:
- ژنتیک
- سن
- هورمون ها
- سیگار کشیدن
- نوشیدن
- چاقی
- قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید
- اختلالات ایمنی
- ویروس ها
- قرار گرفتن بیش از حد در معرض تابش
- سموم شیمیایی
علائم بیماری نئوپلاستیک چیست؟
علائم بیماری نئوپلاستیک بسته به محل قرارگیری نئوپلاسم متفاوت است. با این حال، چند علامت وجود دارد که در همه انواع رایج است.
علائم شایع بیماری نئوپلاستیک عبارتند از:
- کم خونی
- تنگی نفس
- درد شکم
- خستگی مداوم
- از دست دادن اشتها
- لرز
- اسهال
- تب
- مدفوع خونی
- ضایعات
- توده های پوستی
در برخی موارد، بیماری های نئوپلاستیک هیچ علامتی نشان نمی دهند.
علائم نئوپلاسم پستان
شایع ترین علامت سرطان سینه توده یا توده است. با این حال، همه توده ها و توده ها سرطانی نیستند. بهتر است در صورت مشاهده توده فوراً به پزشک مراجعه کنید. آنها می توانند آزمایشاتی را انجام دهند و تشخیص سرطان را تأیید یا رد کنند.
اگر نئوپلاسم سینه شما سرطانی باشد، ممکن است علائمی مانند:
- لطافت
- درد
- ورم
- قرمزی یا تحریک
- تغییر شکل سینه
- تخلیه
علائم نئوپلاسم غدد لنفاوی
تومور در غدد لنفاوی یا بافتهای شما میتواند باعث تورم یا توده قابل توجه در ناحیه آسیبدیده شود. به یک نئوپلاسم سرطانی در بافت های لنفاوی، لنفوم گفته می شود.
سایر علائم لنفوم عبارتند از:
- افزایش تورم در گردن، زیر بغل یا کشاله ران
- کاهش وزن
- تب
- خستگی
- عرق شبانه
علائم نئوپلاسم پوست
نئوپلاسم ها همچنین می توانند روی پوست شما تأثیر بگذارند و ممکن است منجر به سرطان پوست شوند. برخی از شایع ترین علائم مرتبط با این نوع سرطان عبارتند از:
- ضایعات
- زخم های باز
- بثورات خارش دار یا دردناک
- برآمدگی ها
- خال که ممکن است خونریزی کند
بیماری نئوپلاستیک چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص هم شامل تایید بیماری نئوپلاستیک و هم تعیین خوش خیم یا بدخیم بودن نئوپلاسم ها است.
پزشکان معاینه کاملی را انجام خواهند داد که شامل بررسی سابقه پزشکی، آزمایش خون و احتمالاً بیوپسی از توده های قابل مشاهده است.
سایر آزمایشات مورد استفاده برای تشخیص بیماری های نئوپلاستیک و سرطان عبارتند از:
- سی تی اسکن
- اسکن های ام آر آی
- اسکن PET
- ماموگرافی
- سونوگرافی ها
- اشعه ایکس
- آندوسکوپی
بیماری نئوپلاستیک چگونه درمان می شود؟
درمان شما به اندازه و محل تومور و خوش خیم یا بدخیم بودن آن بستگی دارد. برخی از نئوپلاسم های شروع شده نیازی به درمان فوری ندارند. هنگامی که نیاز به درمان باشد، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- نظارت بر. تومورهای خوش خیم همیشه نیازی به درمان ندارند، اما پزشک احتمالا همچنان می خواهد آنها را تحت نظر داشته باشد.
- عمل جراحی. یکی از اولین مراحل درمان اغلب برداشتن تومور با جراحی است. پزشکان ممکن است برخی از بافت های اطراف را نیز بردارند.
- فرسایش. ابلیشن درمانی است که از گرمای شدید یا سرمای شدید برای کوچک کردن و از بین بردن نئوپلاسم ها استفاده می کند.
- آمبولیزاسیون. این درمان جریان خون تومور را قطع می کند. این رشد را متوقف می کند و تومور را می کشد.
- شیمی درمانی شیمی درمانی درمان رایج بیماری های بدخیم نئوپلاستیک است. برای از بین بردن سلول های تومور سرطانی در بدن شما استفاده می شود.
- تابش – تشعشع. پرتودرمانیها میتوانند سلولهای سرطانی را هدف قرار داده و از بین ببرند.
- درمان هورمونی. هورمون ها رشد برخی از انواع نئوپلاسم ها را تشویق می کنند. هورمون درمانی سیگنال های رشد برخی نئوپلاسم ها را کاهش می دهد.
- ایمونوتراپی. ایمونوتراپی به سیستم ایمنی بدن شما کمک می کند تا با سلول های سرطانی مبارزه کند. می توان از آن به عنوان یک درمان برای بیماری های بدخیم نئوپلاستیک استفاده کرد.
خلاصه
اگر متوجه هر گونه رشد غیرمعمول، خال یا بثورات پوستی شدید، برای ویزیت با پزشک برنامه ریزی کنید. سعی نکنید تومورها را خود تشخیص دهید.
اگر نئوپلاسم خوش خیم برای شما تشخیص داده شده است، ممکن است پزشک بخواهد علائم شما را برای شناسایی هرگونه فعالیت غیرعادی تحت نظر داشته باشد. اگر رشد کرد، باید با پزشک تماس بگیرید. تومورهای خوش خیم با گذشت زمان می توانند سرطانی شوند.
اگر یک بیماری بدخیم نئوپلاستیک مانند سرطان برای شما تشخیص داده شده است، باید در مورد گزینه های درمانی با پزشک مشورت کنید.
تشخیص زودهنگام بهترین گزینه های درمانی را برای شرایط شما به شما می دهد.
سلام وقت بخیر .
از کجا بفهمیم بیماری نئوپلاستیک که داریم خوش خیم هست یا بد خیم
نئوپلاسم به معنی رشد غیرطبیعی و کنترلنشده سلولهاست و به صورت توده (تومور) مشاهده میشود. این تودهها به دو دسته اصلی تقسیم میشوند: خوشخیم (غیرسرطانی) و بدخیم (سرطانی). تومور خوشخیم معمولاً با سرعت کند رشد کرده و مرز مشخص و یکنواختی دارد. این تودهها عموماً به بافتهای اطراف حمله نمیکنند و به سایر اندامها منتقل نمیشوند (متاستاز ندارند)، بنابراین اغلب پس از برداشتن جراحی مشکل خاصی برای بیمار ایجاد نمیکنند. در مقابل، تومورهای بدخیم رشد تهاجمیتر و نامنظمتری دارند و ممکن است به بافتهای مجاور نفوذ کرده یا از طریق خون و لنف به ارگانهای دورتر بدن منتشر شوند. به دلیل همین قابلیت انتشار (متاستاز)، تومورهای بدخیم خطرناکتر بوده و نیاز به درمان جدی و پیگیری طولانیمدت دارند.
روشهای تشخیصی
تشخیص بیماری نئوپلاستیک شامل دو گام مهم است: اول تأیید وجود توده نئوپلاستیک و دوم تعیین ماهیت خوشخیم یا بدخیم بودن آن. در عمل، پزشکان از مجموعهای از روشهای مختلف برای تشخیص استفاده میکنند که عبارتند از:
شرح حال و معاینه بالینی: پزشک پس از صحبت با بیمار در مورد علائم موجود (مانند درد، تغییرات در محل توده، علائم عمومی) و بررسی سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی انجام میدهد. اگر تودهای قابل لمس باشد، اندازه، شکل و سفتی آن را ارزیابی میکند.
آزمایشهای آزمایشگاهی: برخی آزمایشهای خون پایه مانند شمارش کامل خون (CBC) و تستهای عملکرد کبد و کلیه انجام میشود. در موارد مشکوک، نشانگرهای تومور (مارکرهای خاص) نیز بررسی میشوند (مثلاً PSA برای سرطان پروستات یا CEA برای برخی سرطانهای دستگاه گوارش). این آزمایشها کمک میکنند تا اطلاعات اولیهای از وضعیت کلی بیمار و احتمال وجود فرآیند بدخیم بهدست آید.
تصویربرداری پزشکی: روشهای مختلف تصویرسازی غیرتهاجمی مانند اشعه ایکس (رادیوگرافی ساده)، سونوگرافی (امواج صوتی)، توموگرافی کامپیوتری (CT scan) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) برای شناسایی توده و بررسی محل، اندازه و شکل آن استفاده میشوند. این روشها به پزشک کمک میکنند تا دقیقاً جایگاه تومور را تعیین کند و ارتباط آن با بافتهای اطراف را بسنجد. در برخی موارد ویژه نیز از روشهای تصویربرداری تخصصیتر بهره میبرند؛ برای مثال ماموگرافی مخصوص بررسی تودههای پستانی است و اسکن PET (پوزیترون امیشن توموگرافی) میتواند نشانههای گسترش سلولهای سرطانی به سایر اندامها را نشان دهد.
نمونهبرداری بافت (بیوپسی): مهمترین و قطعیترین روش تشخیص، برداشتن قسمتی از توده برای بررسی زیر میکروسکوپ است. در این روش، پزشک بسته به محل تومور، بخش کوچکی از آن را با سوزن ظریف یا در حین جراحی خارج کرده و برای آزمایش به بخش آسیبشناسی میفرستد. نتایج این نمونهبرداری، تعیین میکند که تومور خوشخیم است یا بدخیم و در صورت بدخیم بودن، چه نوع و درجهای از سرطان (گرید) دارد.
اهمیت بررسیهای پاتولوژیک (آسیبشناسی)
پس از نمونهبرداری، مهمترین مرحله تشخیصی، بررسی پاتولوژیک نمونه بافتی است. در آزمایشگاه آسیبشناسی، پاتولوژیست (متخصص بافتشناسی) قطعه بافت را رنگآمیزی کرده و زیر میکروسکوپ بررسی میکند. وی ویژگیهای سلولی و ساختارهای بافتی را میسنجد: شکل و اندازه سلولها، میزان تقسیم سلولی (میتوز)، وجود ضایعات غیرطبیعی در هسته سلولها، مرزهای توده و نفوذ آن به بافتهای اطراف بررسی میشوند. نتیجه این بررسی تعیین میکند که توده سرطانی (بدخیم) است یا غیرسرطانی (خوشخیم). گاهی برای تعیین نوع دقیق تومور یا پیشبینی پاسخ به درمان، از آزمایشهای پیشرفتهتر مانند رنگآمیزی ایمونوهیستوشیمی یا آزمایشهای ژنتیکی استفاده میشود. در هر صورت، گزارش آسیبشناسی تنها منبع تعیینکنندهٔ نهایی برای تشخیص خوشخیم یا بدخیم بودن تومور است و مسیر درمانی بیمار بر اساس نتایج آن برنامهریزی میشود.
سیر بیماری، پیشآگهی و نیاز به درمان
سیر بیماری و پیشآگهی نئوپلاسم بستگی زیادی به ماهیت خوشخیم یا بدخیم بودن تومور دارد. تومورهای خوشخیم معمولاً به کندی رشد میکنند و با برداشتن جراحی توده، اغلب درمان میشوند. این تومورها معمولاً به سایر قسمتهای بدن منتقل نمیشوند و بعد از برداشتن کامل، به ندرت عود میکنند. با این حال، محل تومور اهمیت دارد؛ برخی تومورهای خوشخیم بزرگ (مثل میومهای رحم یا تومورهای مغزی خوشخیم) میتوانند با فشار بر ساختارهای اطراف علائم مهمی ایجاد کنند که نیاز به درمان دارند. پزشکان معمولاً پس از تشخیص خوشخیم بودن توده، تصمیم میگیرند که آیا نیاز به برداشتن جراحی هست یا با پیگیری منظم نشانههای پیشرفت نیاز به مداخله بعدی بررسی شود. در مقابل، تومورهای بدخیم (سرطان) پتانسیل رشد سریعتر و گسترش به سایر اندامها (متاستاز) را دارند. درمان این تومورها اغلب ترکیبی است و ممکن است شامل جراحی برای برداشتن تومور اولیه، شیمیدرمانی، پرتودرمانی، یا داروهای تخصصی مانند درمانهای هدفمند و ایمونوتراپی باشد. برنامه درمانی بستگی به نوع سرطان، مرحله بیماری (میزان پیشرفت و گسترش تومور) و وضعیت کلی سلامت بیمار دارد. مهم است که سرطانها در مراحل اولیه شناسایی و درمان شوند؛ هرچه تشخیص در مراحل ابتدایی باشد، احتمال موفقیت درمان بیشتر است و نیاز به درمانهای تکمیلی کمتر خواهد بود. بنابراین، نکات مهمی که بیماران باید بدانند عبارتند از:
تشخیص زودهنگام: هرگونه توده یا علامت غیرعادی (مثلاً توده جدید روی پوست یا در بافتهای بدن، تغییر در عملکرد یک عضو) باید سریعاً توسط پزشک بررسی شود. تشخیص بهموقع سرطان، فرصتهای درمانی مؤثرتری ایجاد میکند و شانس بهبود کامل را افزایش میدهد.
ویژگیهای تومور خوشخیم: این تومورها معمولاً به آرامی رشد میکنند و گسترش نخواهند داشت. پس از برداشتن کامل توده با جراحی، معمولاً مشکل دیگری پیش نمیآید و نیاز به درمان دارویی خاصی نیست. با این وجود، پیگیریهای پزشکی منظم بهخصوص در تومورهای بزرگ یا در نواحی حیاتی (مثل مغز یا تومورهای نزدیک قلب و عروق) ضروری است تا از عود احتمالی مطمئن شویم.
ویژگیهای تومور بدخیم: تومور سرطانی معمولاً نیازمند یک برنامه درمانی جدی و چندجانبه است. پس از تشخیص پاتولوژیک، پزشک مرحله (Stage) بیماری را مشخص میکند و بسته به آن جراحی، شیمیدرمانی، پرتو درمانی یا درمانهای هدفمند را تجویز میکند. در این موارد، پیگیری دقیق پزشکی پس از درمان اهمیت زیادی دارد تا در صورت عود بیماری (عود موضعی یا ایجاد متاستاز) سریعا اقدام شود.
پیشآگهی کلی: پیشآگهی تومور خوشخیم معمولاً خوب است و اغلب زندگی بیمار را تهدید نمیکند، مگر در مواقع نادر که اندازه یا محل توده ایجاد مشکل کند. در مورد تومور بدخیم، پیشآگهی به نوع خاص سرطان، مرحله بیماری در زمان تشخیص و پاسخ به درمان بستگی دارد. بهطور کلی، درمان به موقع و مدیریت صحیح بیماری شانس بهبود را افزایش میدهد.
پیگیری و مراقبت بعد از درمان: چه تومور خوشخیم باشد یا بدخیم، نیاز است پس از درمان اولیه، تحت نظر پزشک باقی بمانید. پزشک ممکن است برای مدتی بهطور مرتب معاینه بالینی انجام دهد و در صورت لزوم آزمونهای تصویربرداری یا آزمایشهای مارکر توموری را تکرار کند تا از بهبود کامل اطمینان حاصل شود. در سرطانها، این پیگیری برای اطمینان از کنترل بیماری و تشخیص زودهنگام هرگونه عود بسیار مهم است.
در هر حال، تشخیص نهایی و برنامه درمان نئوپلاسم توسط تیم پزشکی متخصص (از جمله جراح، انکولوژیست و آسیبشناس) تعیین میشود. همکاری بیمار در اطلاعرسانی از تغییرات جدید در وضعیت خود و پیروی از توصیههای پزشک نقش مهمی در موفقیت درمان و بهبود کیفیت زندگی دارد.
ممنون ا ز راهنمایی دقیق شما خواهشا بهترین روش درمان نعوپلاستیک بدخیم کدام است بنا به پشنهاد شما متشکر
سلام خسته نباشید ،ایا بیماری MpD سرطان؟ایا مزمن؟لطفاخواب بدین
خیلی ممنون عالی بود ،موفق باشید