در دهه گذشته، زیست شناسان بسیاری از پیچیدگی های چگونگی رشد مو و چگونگی از دست دادن آن در شرایطی مانند طاسی و آلوپسی آره آتا را از هم جدا کرده اند. در این ویژگی ویژه، آخرین اکتشافات و درمان‌ها را بررسی می‌کنیم و از کارشناسان می‌پرسیم که آیا می‌توان در وهله اول از ریزش مو جلوگیری کرد.
ریزش موی سر افراد در هر روز بین ۵۰ تا ۱۰۰ تار مو کاملاً طبیعی است. انجمن آکادمی پوست آمریکا.
با این حال، ریزش بیش از حد مو که باعث نازک شدن تدریجی موها، لکه های طاس یا حتی ریزش کامل مو می شود، می تواند بسیار ناراحت کننده باشد.
وجود دارد چندین علت احتمالی از ریزش مو این شامل:
- عوامل استرس زا مانند یک بیماری طولانی مدت، از دست دادن شغل یا سوگواری – این نوع ریزش مو به عنوان تلوژن افلوویوم شناخته می شود.
- برخی از داروها، از جمله داروهای ضد افسردگی، بتا بلوکرها، لوودوپا و داروهای شیمی درمانی
- بیماری هایی مانند اختلالات تیروئید، عدم تعادل هورمون های جنسی، یا کمبود پروتئین، آهن، روی یا بیوتین در رژیم غذایی، به عنوان مثال
- خودایمنی، که می تواند باعث ریزش مو به صورت یک یا چند تکه کوچک روی پوست سر، ابروها یا مژه ها شود. آلوپسی آره آتا
- مدل موهای تنگ که فولیکول های مو را تحت فشار قرار می دهد، که به عنوان آلوپسی ضربه ای یا کششی شناخته می شود
- ترکیبی از ژنتیک، هورمون های مردانه و افزایش سن، که به عنوان ریزش موی الگو شناخته می شود آلوپسی آندروژنتیک; این می تواند هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد.
بیولوژی رشد مو پیچیده است، اما در سال‌های اخیر دانشمندان گام‌هایی را برای درک اینکه چگونه عوامل مختلف ذکر شده در بالا باعث ریزش مو می‌شوند، برداشته‌اند. آنها امیدوارند که به مرور زمان به درمان های جدید و موثرتری منجر شود.
فولیکول مو یک منافذ پوستی لوله مانند است که ساقه و ریشه مو را در بر می گیرد. بیشتر بزرگسالان سالم در اطراف هستند ۸۰۰۰۰–۱۲۰۰۰۰ موهای سرشان
هر فولیکول مو به طور مکرر تحت یک چرخه رشد قرار می گیرد که شامل سه مرحله مجزا است: آناژن، کاتاژن و تلوژن.
در طول آناژن که بین ۲ تا ۷ سال طول می کشد، موهای داخل فولیکول حدود ۱ سانتی متر در ماه رشد می کنند.
سپس فولیکول وارد کاتاژن می شود، مرحله انتقالی ۲ هفته ای که طی آن مو از جریان خون جدا می شود.
در مرحله نهایی، غیرفعال یا تلوژن، فولیکول موها را می ریزد. سپس ممکن است تا ۴ ماه طول بکشد تا فولیکول شروع به رشد فولیکول جدید کند.
۲ تا ۳ ماه پس از تجربه یک رویداد آسیب زا یا استرس زا، فرد ممکن است دچار آن شود تلوژن افلوویوم – نوعی ریزش مو که در آن فولیکول‌ها در مرحله غیرفعال و ریزش مو گیر می‌کنند.
در مارس ۲۰۲۱، دانشمندان نشان دادند که چگونه استرس مزمن می تواند فولیکول های مو را برای مدت طولانی تری در این حالت غیرفعال نگه دارد.
فولیکول مو یکی از معدود بافت‌هایی در بدن است که می‌تواند به لطف سلول‌های خاصی به نام سلول‌های بنیادی بالغ، خود را بازسازی کند. محققان در گروه سلول های بنیادی و زیست شناسی احیا کننده هاروارد در کمبریج، MA، کشف کرد که چگونه استرس مزمن در موش ها فعالیت این سلول ها را سرکوب می کند.
آنها نشان دادند که یک هورمون استرس به نام کورتیکوسترون – که معادل کورتیزول موش در انسان است – سلول های بنیادی فولیکول را غیرفعال نگه می دارد.
آنها دریافتند که در غیاب کورتیکوسترون در گردش، سلول‌های بنیادی در طول زندگی حیوانات، دوره‌های بیشتری از بازسازی را تجربه کردند. در مقابل، سطوح بالای این هورمون، در نتیجه استرس مزمن، آنها را برای مدت طولانی‌تری غیرفعال نگه می‌داشت و منجر به دوره‌های کمتر بازسازی می‌شد.
با این حال، کورتیکوسترون به جای تأثیر مستقیم بر سلول‌های بنیادی، روی دسته‌ای از سلول‌های زیر فولیکول، به نام پاپیلای پوستی، اثر می‌گذارد.
محققان نشان دادند که در موش‌ها، هورمون استرس مانع از تولید سیگنال مولکولی به نام Gas6 توسط پاپیلای پوستی می‌شود که به طور معمول سلول‌های بنیادی فولیکول را فعال می‌کند.
در هر دو شرایط عادی و استرس، افزودن Gas6 برای فعال کردن سلول های بنیادی فولیکول مو که در مرحله استراحت بودند و رشد مو کافی بود. دکتر سکیو چوی، که نویسنده اصلی این مطالعه بود.
او می افزاید: «در آینده، مسیر Gas6 می تواند به دلیل پتانسیل آن در فعال کردن سلول های بنیادی برای تقویت رشد مو مورد استفاده قرار گیرد.
محققان می گویند قبل از اینکه بتوانند درمان های بالقوه را در انسان کشف کنند، باید مطالعات بیشتری را روی موش ها انجام دهند.
دانشمندان همچنین کشف کرده اند که چگونه ماهیچه ای که هر فولیکول مو را احاطه کرده است ممکن است در ریزش و بازسازی مو نقش داشته باشد.
ماهیچه ای که غلاف پوستی نامیده می شود، نوعی «عضله صاف» است. این بدان معنی است که – بر خلاف عضله اسکلتی – تحت کنترل داوطلبانه نیست.
این تیم به سرپرستی محققان دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا در نیویورک نقش غلاف پوستی را در موش ها بررسی کردند.
آنها نشان دادند که عضله از نظر فیزیکی باعث رگرسیون فولیکول مو می شود که بخش میانی چرخه رشد مو یا “کاتاژن” است. دانشمندان دریافتند که وقتی منقبض می شود، غلاف پوستی فولیکول مو را فشرده می کند تا روند پسرفت شروع شود.
در همان زمان، سلول‌های پاپیلای پوستی از زیر فولیکول، از طریق پوست به سمت جایی که سلول‌های بنیادی در فولیکول فوقانی یافت می‌شوند، جابه‌جا می‌شوند. در موقعیت جدید، پاپیلای پوستی می‌تواند به سلول‌های بنیادی سیگنال بدهد تا شروع به تولید موی جدید کنند.
محققان نشان دادند که همان دستگاه انقباض در فولیکول های موی انسان عمل می کند. آنها معتقدند که اگر بتوانند از انقباض عضله جلوگیری کنند، می توانند عقب نشینی فولیکول مو را در مسیرهای آن متوقف کنند.
انسداد ماهیچه تازه کشف شده و انقباض آن نمی تواند طاسی ناشی از بیماری های ریزش مو را درمان کند. دکتر مایکل رندل، که نویسنده ارشد این مطالعه بود.
اما با توقف “مرحله تخریب” چرخه، او اشاره می کند، این می تواند ساقه موی موجود را حفظ کند که در غیر این صورت با تولید موی جدید از بین می رود.
او می‌گوید: «ما در مورد امکان توقف رگرسیون فولیکول و جلوگیری از ریزش موهای موجود هیجان‌زده هستیم.
دانشمندان مطالعه خود را در علوم پایه در ژانویه ۲۰۲۰
برای اولین بار، محققان فولیکول های موی بالغ موش را در شرایط آزمایشگاهی در آزمایشگاه رشد دادند – به عبارت دیگر، خارج از یک حیوان زنده. “ارگانوئیدهای فولیکول مو” یا “فولیکولوئیدها” ساقه های مو را تولید کردند که در عرض ۲۳ روز حدود ۳ میلی متر رشد کردند.
محققان امیدوارند که فولیکول های موی کشت شده آنها برای مطالعه بیولوژی رشد و رنگدانه مو و غربالگری داروهای جدید مفید باشد.
در اکتبر ۲۰۲۲، آنها فولیکولوئیدهای موی موش خود را در آن شرح دادند پیشرفت علم.
گام بعدی ما استفاده از سلول‌های منشأ انسانی و اعمال آن است [the technique] نویسنده ارشد می گوید: برای توسعه دارو و پزشکی احیا کننده دکتر جونجی فوکودا، استاد دانشکده مهندسی دانشگاه ملی یوکوهاما در ژاپن.
کار آنها می تواند فرصت هایی را برای ایجاد درمان های جدید و موثرتر برای ریزش مو، مانند آلوپسی آندروژنتیک، ارائه دهد.
با این حال، فولیکوئیدها مانند موهای طبیعی دچار چرخه رشد نمی شوند. برای بازتولید چرخه های مو، ممکن است لازم باشد فولیکول های مو به حیوانات زنده پیوند زده شود.
پروفسور فوکودا به مدیکال نیوز تودی گفت که او و همکارانش اخیراً با فولیکول های منفرد که هر کدام دارای یک ساقه مو به طول ۱۰ میلی متر هستند، به این مهم دست یافته اند.
او گفت: «از نتایج، ما فکر می‌کنیم که سیگنال‌های بدن برای چرخه مو ضروری است.
از زمانی که مطالعه اخیر آنها منتشر شد، آنها فولیکول های موی انسان را نیز از سلول های بنیادی رشد دادند، اگرچه در حال حاضر این فولیکول ها در مرحله نابالغ باقی مانده اند.
الگوی ریزش مو
ریزش موی الگو یا آندروژنتیک تاثیر می گذارد تا نصف از نر و ماده افراد مبتلا به این بیماری از نظر ژنتیکی مستعد پاسخ قوی تری به آندروژن ها (هورمون های مردانه) در پوست سر خود هستند.
فعال شدن گیرنده های آندروژن در سلول های پاپیلای پوست، فاز رشد (آناژن) فولیکول های مو را کوتاه می کند. در افرادی که مستعد ریزش موی الگو هستند، فعال شدن بیش از حد گیرنده به تدریج فولیکول را کوچک می‌کند که منجر به موهای کوتاه‌تر و نازک‌تر می‌شود.
افراد مبتلا به این عارضه مقدار بیشتری آندروژن قوی به نام دی هیدروتستوسترون (DHT) تولید می کنند. آنها همچنین گیرنده های آندروژن بیشتری در پوست سر خود دارند و سطوح بالاتری از آنزیمی به نام ۵ آلفا ردوکتاز دارند که تستوسترون را به DHT تبدیل می کند.
دو داروی مورد تایید سازمان غذا و دارو (FDA) برای الگوی ریزش مو وجود دارد: فیناستراید و ماینوکسیدیل.
فیناستراید با مهار ۵ آلفا ردوکتاز برای کاهش سطح DHT در پوست سر عمل می کند.
با این حال، اثربخشی این دارو در زنان نامشخص است و برخی از پزشکان به زنانی که به دنبال باردار شدن هستند توصیه می کنند از مصرف آن خودداری کنند، زیرا این دارو می تواند باعث رشد جنین پسر شود. دستگاه تناسلی مبهم.
به عنوان یک جایگزین، زنان مبتلا به ریزش موی الگو می توانند دارویی به نام اسپیرونولاکتون مصرف کنند که مهارکننده فعالیت آندروژن کمتری نسبت به فیناستراید است.
محلول ماینوکسیدیل – Rogaine در ایالات متحده و Regaine در بریتانیا – که مستقیماً روی پوست سر استفاده می شود، مویرگ های خون را گشاد می کند. این ممکن است رشد فولیکول های مو را با اجازه دادن به خون، اکسیژن و مواد مغذی بیشتر به آنها افزایش دهد.
ماینوکسیدیل برای مردان و زنان بی خطر است.
آلوپسی آره آتا
در ژوئن ۲۰۲۲، FDA اولین درمان را برای نوعی ریزش مو تایید کرد که در آن سیستم ایمنی به فولیکول های مو، معروف به آلوپسی آره آتا، حمله می کند.
این دارو که بارسیتینیب نام دارد، قبلاً برای درمان یک اختلال خود ایمنی دیگر، آرتریت روماتوئید تأیید شده بود.
این دارو با مهار فعالیت آنزیم هایی به نام Janus kinases عمل می کند که به نوبه خود ممکن است برخی از سیگنال های مولکولی را که باعث بیماری خود ایمنی می شوند مسدود کند.
که در آزمایشات بالینی، این دارو در تقویت رشد مجدد مو در افراد مبتلا به آلوپسی آره آتا شدید بهتر از دارونما بود.
ریزش مو بخشی اجتناب ناپذیر از روند پیری در مردان و زنان است. با این حال، راه هایی برای محافظت از فولیکول های مو و کاهش ریزش مو وجود دارد.
به محض اینکه متوجه ریزش مو شدید، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی، مانند یک متخصص پوست، قرار ملاقات بگذارید. دکتر رید مکللان، بنیانگذار و مدیر عامل سلامت پوست و استاد کمکی جراحی پلاستیک در دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون، MA.
او به MNT گفت: «هرچه زودتر با یک متخصص مشورت کنید، ممکن است بتوانید به سرعت درمان آن را شروع کنید و ریزش مو را به حداقل برسانید.
اگر مو شروع به نازک شدن کرد، از استفاده از ابزار داغ، سشوار، خشک کردن تهاجمی حوله و مدل موهای سفت مانند موها خودداری کرد.
دکتر رون چائویک جراح زیبایی، پلاستیک و کاشت مو در انجمن جراحان باربر در نیویورک، هشدار داد:
صدها محصول، شامپو، ویتامین، مکمل و غیره در بازار وجود دارد که ادعا می‌کنند به ریزش مو کمک می‌کنند، اما من به‌عنوان یک حرفه‌ای، فقط آن‌هایی را که در حال حاضر از نظر بالینی FDA تأیید شده‌اند، یعنی فیناستراید خوراکی، ماینوکسیدیل موضعی و لیزرهای سطح پایین کلاس ۳.
لیزر درمانی سطح پایین – که به آن درمان با نور قرمز یا لیزر درمانی سرد نیز گفته می شود – پوست سر را تحت تابش قرار می دهد تا گردش خون را تقویت کند و رشد مو را تشویق کند.
در سال ۲۰۲۰، بررسی تحقیق به این نتیجه رسیدند که درمان ها برای مردان و زنان بی خطر و موثر هستند.
توصیه می شود: «اگر نگران ریزش موی آندروژنتیک هستید، بسیار مهم است که از نزدیک با یک پزشک کار کنید تا مطمئن شوید که هیچ دلیل زمینه ای دیگری برای ریزش مو وجود ندارد. دکتر. گیتا یاداو، یک متخصص پوست دارای گواهی هیئت مدیره و بنیانگذار پوست FACET.
او افزود: “یک پزشک ممکن است آزمایش خون یا حتی تصویربرداری را توصیه کند.”
به عنوان مثال، آزمایش خون برای بررسی کمبودهای غذایی ممکن است شامل سطوح فریتین و ویتامین D باشد.
او توصیه کرد: عادات سالمی که بیماران می توانند خودشان انجام دهند شامل پیروی از یک رژیم غذایی مغذی و تلاش برای پایین نگه داشتن سطح استرس است.