آنزیم های ALT و AST: معنی سطوح پایین، نرمال و بالا

در مقایسه با یکدیگر، سطوح ALT و AST می توانند به شناسایی سموم در کبد، بیماری کبد یا آسیب کبدی کمک کنند.

در این مقاله آنزیم‌های کبدی ALT و AST و آنچه که در بدن شما انجام می‌دهند بحث خواهد شد. همچنین آنچه در طول آزمایش اتفاق می افتد و نتایج آزمایش می تواند نشان دهد را پوشش می دهد.

هنگامی که آزمایش توصیه می شود

سطوح ALT و AST به عنوان بخشی از یک پانل آزمایش جامع که به عنوان تست عملکرد کبد (LFT) شناخته می شود اندازه گیری می شود. LFT ممکن است سفارش داده شود:

• اگر علائم بیماری کبدی از جمله یرقان، ادرار تیره، حالت تهوع، استفراغ و خستگی را دارید.
• برای نظارت بر پیشرفت یک بیماری کبدی
• برای تعیین زمان شروع درمان های دارویی خاص
• برای بررسی پاسخ شما به درمان کبد

LFT همچنین می تواند تعیین کند که آیا یک دارو (نسخه ای یا بدون نسخه) یا یک داروی گیاهی باعث آسیب کبدی می شود.

اگر آزمایش آزمایشگاهی در محل پردازش شود، نتایج را می توان ظرف چند ساعت برگرداند. در غیر این صورت، پزشک شما معمولاً نتایج را بین یک تا سه روز دریافت خواهد کرد.

نقش AST و ALT

آمینوترانسفرازها مواد شیمیایی هستند که کبد برای ساخت گلیکوژن از آنها استفاده می کند. گلیکوژن شکل ذخیره شده گلوکز است، قندی که بدن برای انرژی استفاده می کند.

هر گلوکزی که بلافاصله استفاده نشود به گلیکوژن تبدیل می شود. سپس برای استفاده های بعدی در سلول ها ذخیره می شود. بیشتر در کبد ذخیره می شود. مقدار باقیمانده در موارد زیر ذخیره می شود:

آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در بافت های مختلفی از جمله کبد، مغز، پانکراس، قلب، کلیه ها، ریه ها و ماهیچه های اسکلتی یافت می شود. اگر هر یک از این بافت ها آسیب ببینند، AST در جریان خون آزاد می شود. در حالی که سطوح بالای AST به معنای آسیب بافتی است، اما همیشه به کبد مربوط نمی شود.

در مقابل، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) عمدتا در کبد یافت می شود. سطوح بالای ALT همیشه نگران کننده است، اما لزوماً به چیزی جدی اشاره نمی کند. اگر سطح ALT شما بالا باشد، ممکن است نشان دهنده آسیب جزئی یا شدید کبدی باشد.

افزایش گاه به گاه ALT ممکن است زمانی رخ دهد که شما یک عفونت یا بیماری کوتاه مدت دارید. افزایش پایدار جدی تر است. به این دلیل که این ممکن است به این معنی باشد که یک بیماری زمینه ای وجود دارد و احتمال آسیب کبدی بیشتر است.

آنچه در طول آزمایش اتفاق می افتد

سطح ALT/AST معمولاً به عنوان بخشی از آزمایش عملکرد کبد اندازه گیری می شود. این یک آزمایش خون ساده است که ممکن است در آزمایشگاه یا بیمارستان یا در مطب ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی انجام شود.

آماده شدن برای آزمون

این آزمایش معمولاً نیاز به یک دوره ناشتا بودن قبل از خونگیری دارد. این بدان معناست که از شما خواسته می شود تا ۱۲ ساعت قبل از رسیدن چیزی نخورید. از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید که آیا لازم است مصرف هر یک از داروهای خود را قبل از آزمایش متوقف کنید.

در طول آزمون

از شما خواسته می شود که آستین خود را بالا بزنید و خم آرنج خود را در معرض دید قرار دهید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ناحیه را تمیز می کند و یک نوار محکم دور بازوی شما بالای آرنج شما قرار می دهد. از شما خواسته می شود یک مشت بسازید تا رگ را راحت تر پیدا کنید.

هنگامی که سوزن وارد می شود ممکن است احساس سوزن کنید. پس از نمونه برداری، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما گاز را روی محل قرار می دهد.

بعد از آزمون

ممکن است بلافاصله پس از آزمایش احساس سبکی سر داشته باشید. اگر چنین است، قبل از اینکه بخواهید به خانه برگردید، صبر کنید تا احساس بهتری داشته باشید.

ممکن است در جایی که خون شما کشیده شده کبودی خفیفی داشته باشید. این ناحیه ممکن است برای یک یا دو روز احساس درد کند.

مقادیر نرمال آزمایشگاه

AST و ALT بر حسب واحد بین المللی در لیتر (IU/L) اندازه گیری می شوند. سطوح نرمال بر اساس شاخص توده بدنی (BMI) فرد متفاوت است. همچنین به مقدار مرجع آزمایشگاه یا نتایج معمولی بستگی دارد.

به طور کلی، سطح نرمال AST برای بزرگسالان: ۸ تا ۴۸ IU/L است. سطح نرمال ALT برای بزرگسالان ۷ تا ۵۵ IU/L است.

انتهای بالای محدوده مرجع به عنوان حد بالای نرمال (ULN) نامیده می شود. این عدد برای تعیین میزان افزایش آنزیم های کبدی شما استفاده می شود.

ارتفاعات خفیف معمولاً دو تا سه برابر ULN در نظر گرفته می شود. در برخی از بیماری های کبدی، سطح می تواند بیش از ۵۰ برابر ULN باشد. سطوح به این بالا به عنوان بی نظم توصیف می شوند.

نسبت AST/ALT

در حالی که ممکن است به نظر برسد که ALT بالا تمام چیزی است که برای تشخیص بیماری کبد لازم است، ارتباط آن با AST می تواند سرنخ های ارزشمندی را در مورد اینکه دقیقاً چه اتفاقی می افتد ارائه دهد. همچنین به شما می گوید که آیا مشکل حاد است (به طور ناگهانی رخ می دهد و به سرعت در حال پیشرفت است) یا مزمن (طولانی یا مداوم).

اگر کبد آسیب حاد را تجربه کند، می توانید انتظار داشته باشید که یک جهش ناگهانی در ALT مشاهده کنید. از سوی دیگر، اگر بیماری کبد به آرامی پیشرفت کند، آسیب کبد به تدریج بر سایر اندام ها نیز تأثیر می گذارد. همانطور که این اندام ها آسیب می بینند، AST شروع به افزایش می کند.

این در بیماری‌هایی مانند هپاتیت C رخ می‌دهد. باعث آسیب طولانی‌مدت کبدی می‌شود که علائم زیر را ایجاد می‌کند:

• کلیه ها
• مغز
• چشم ها
• پوست
• مفاصل

این علائم به عنوان علائم خارج کبدی شناخته می شوند.

رابطه بین این آنزیم ها با استفاده از نسبت AST/ALT توصیف شده است. این یک محاسبه است که سطوح AST و ALT را در خون شما مقایسه می کند. بسته به اینکه کدام مقدار و میزان ارتفاع بالا رفته است، پزشکان اغلب می‌توانند نشانه‌ای قوی در مورد بیماری درگیر دریافت کنند.

آنچه نسبت AST/ALT نشان می دهد

نسبت AST/ALT مهم است زیرا الگوی آن می تواند چیزهای زیادی در مورد شرایط درگیر بگوید. در اینجا دستورالعمل های کلی مورد استفاده برای تشخیص بیماری کبد وجود دارد:

• نسبت AST/ALT کمتر از یک (که در آن ALT به طور قابل توجهی بالاتر از AST است) به این معنی است که شما ممکن است به بیماری کبد چرب غیر الکلی مبتلا باشید.
• نسبت AST/ALT برابر با یک (در جایی که ALT برابر با AST است) ممکن است نشانه هپاتیت حاد ویروسی یا سمیت کبدی مرتبط با دارو باشد.
• نسبت AST/ALT بالاتر از یک (که AST بالاتر از ALT است) به این معنی است که شما ممکن است سیروز داشته باشید.
• نسبت AST/ALT بالاتر از ۲:۱ (که در آن AST بیش از دو برابر ALT است) نشانه بیماری کبدی الکلی است.

با این حال، یک بیماری را نمی توان تنها با الگوی ارتفاع تشخیص داد. میزان بالا بودن سطوح نیز باید اندازه گیری شود. این در چندین ULN توضیح داده شده است. تنها زمانی که سطوح بالاتر از یک آستانه مشخص باشد، می توان نسبت را تشخیصی در نظر گرفت.

آنزیم های کبدی ALT و AST توسط کبد تولید می شوند. پزشکان می توانند این سطوح را با آزمایش خون آزمایش کنند. اگر آنزیم های کبدی شما افزایش یافته است، می تواند نشانه ای از ابتلا به بیماری کبدی باشد.

AST در کبد، مغز، پانکراس، قلب، کلیه ها، ریه ها و ماهیچه های اسکلتی یافت می شود. ALT عمدتاً در کبد یافت می شود.

اگر سطح AST شما بیش از حد بالا باشد، ممکن است نشانه آسیبی باشد که بر بافت هایی غیر از کبد تأثیر می گذارد. سطوح بالای ALT ممکن است به معنای آسیب کبدی باشد. همچنین می تواند نشانه ای از ابتلا به عفونت یا بیماری کوتاه مدت باشد.

نسبت این دو آنزیم می تواند به تشخیص بیماری های خاص کبد کمک کند.