خطرات دیابت نوع ۱ چیست؟
افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ در معرض خطر ابتلا به تعدادی از مشکلات سلامتی از جمله بیماری قلبی، بیماری کلیوی، از دست دادن بینایی، آسیب عصبی و قطع عضو هستند.
نکته مهم این است که این خطرات با داشتن سطح بالای گلوکز خون مرتبط است، نه فقط دیابت.
انجمن دیابت آمریکا اهداف قند خون زیر را برای افراد مبتلا به دیابت که در غیر این صورت سالم هستند تعیین کرده است:
- گلوکز خون ناشتا: ۸۰-۱۳۰ میلی گرم در دسی لیتر (۴.۴ – ۷.۲ میلی مول در لیتر)
- گلوکز خون ۲ ساعت بعد از غذا (بعد از غذا): کمتر از ۱۸۰ میلی گرم در دسی لیتر (۱۰ میلی مول در لیتر)
- HbA1c: کمتر از ۷٪ (۵۳ mmol/mol)
این اعداد کمی بیشتر از مقادیری است که برای افراد بدون دیابت در نظر گرفته می شود. افراد سالم معمولاً سطح گلوکز خون ناشتا زیر ۱۰۰ میلی گرم در دسی لیتر (۵.۵ میلی مول در لیتر) دارند و به ندرت پس از غذا خوردن قند خون بالاتر از ۱۴۰ میلی گرم در دسی لیتر (۷.۸ میلی مول در لیتر) را تجربه می کنند.
علاوه بر این، HbA1c طبیعی ۵.۷٪ (۳۹ mmol/mol) یا کمتر در نظر گرفته می شود.
با این حال، کارآزمایی DCCT که بیش از ۱۴۰۰ فرد مبتلا به دیابت نوع ۱ را به مدت ۹ سال دنبال کرد، نشان داد که حفظ سطح HbA1c 7٪ (۵۳ میلی مول در مول) یا کمتر با خطر کم عوارض دیابت مرتبط است.
اما دستیابی به کنترل بسیار دقیق دیابت در کارآزمایی DCCT با افزایش خطر اپیزودهای هیپوگلیسمی مرتبط بود. واضح است که حداقل بخشی از استدلال پشت اهداف سخاوتمندانه ADA برای قند خون و HbA1c جلوگیری از کاهش خطرناک است.
با این حال، فرض بر این است که تنها راه کاهش گلوکز خون، دادن انسولین بیشتر است. با این حال، اگر برای مدیریت دیابت خود از یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات استفاده می کنید، به انسولین کمتری نیاز خواهید داشت، که نگرانی در مورد افزایش هیپوگلیسمی را با کنترل شدیدتر گلوکز کاهش می دهد. در واقع، تحقیقات نشان می دهد که یک رویکرد کم کربوهیدرات ممکن است به طور بالقوه خطر هیپوگلیسمی را کاهش دهد.
شمارش کربوهیدرات در مقابل کربوهیدرات کم برای دیابت نوع ۱
قبل از کشف انسولین در سال ۱۹۲۱، بسیاری از پزشکان بیماران دیابتی خود را تحت رژیم های غذایی بسیار کم کربوهیدرات قرار می دادند، زیرا دریافتند که کربوهیدرات ها گلوکز خون را بسیار بیشتر از پروتئین یا چربی افزایش می دهند. اگرچه این برای مدیریت دیابت نوع ۱ کافی نبود، اما به جلوگیری از افزایش شدید کربوهیدرات کمک کرد.
ظهور انسولین تزریقی به افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ اجازه داد تا کربوهیدرات مصرف کنند بدون اینکه قند خون خود را به طور چشمگیری افزایش دهند. با این حال، حتی با انسولین، کنترل سطح گلوکز خون می تواند چالش بزرگی برای آنها باشد.
امروزه، مربیان دیابت اغلب به افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ می گویند که آنها فقط باید انسولین مصرف کنند تا با مقدار کربوهیدراتی که در هر وعده غذایی می خورند مطابقت داشته باشد. در واقع، بسیاری از افرادی که از ICR استفاده می‌کنند، بارها شنیده‌اند که «شما می‌توانید هر چه دوست دارید بخورید، به شرطی که دوز مناسب انسولین را مصرف کنید».
با این حال، چندین مشکل در این رویکرد وجود دارد، از جمله:
- اشتباهات در تخمین کربوهیدرات در یک مطالعه، محتوای کربوهیدرات بسیاری از غذاها اغلب توسط کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ و والدین آنها – و همچنین توسط پزشکان و متخصصان تغذیه، دست کم یا بیش از حد تخمین زده می شد. این خطر انسولین بیش از حد یا خیلی کم داده می شود.
- تفاوتی بین انواع کربوهیدرات ها وجود ندارد. کربوهیدرات‌های دیر هضم (مانند سبزیجات) می‌توانند قند خون را کمتر و تدریجی‌تر از کربوهیدرات‌هایی که سریع هضم می‌کنند (مانند نان سفید) افزایش دهند.
- ترکیب درشت مغذی های غذایی را در نظر نمی گیرد. مطالعات بر روی افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ به وضوح نشان داده است که میزان چربی و پروتئین در یک وعده غذایی بر قند خون بعد از غذا تأثیر می گذارد. به طور خاص، چربی افزایش گلوکز خون را در ۲-۳ ساعت اول کاهش می دهد و به دلیل تاخیر در تخلیه معده، اوج سطح گلوکز را به تاخیر می اندازد. در حالی که خوردن مقادیر قابل توجهی پروتئین بدون کربوهیدرات بر قند خون تأثیر نمی گذارد، پروتئین مصرف شده با کربوهیدرات منجر به بالاترین میزان گلوکز خون نسبت به همان مقدار کربوهیدرات بدون پروتئین می شود.
- تنوع جذب انسولین را در نظر نمی گیرد. محققان نشان داده اند که مقدار انسولین جذب شده از تزریق ممکن است تا ۲۵ درصد در یک فرد متفاوت باشد.
برای بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱، خوردن غذاهای پر کربوهیدرات و مصرف دوزهای زیاد انسولین می تواند باعث شود که سطح قند خون به جای اینکه در محدوده باریکی باقی بماند، شبیه ترن هوایی شود.
دکتر ریچارد کی. برنشتاین در کتاب خود با عنوان راه حل دیابت دکتر برنشتاین توضیح می دهد که خوردن مقادیر بسیار کم کربوهیدرات های دیر هضم و مصرف دوزهای بسیار کم انسولین منجر به نتایج قابل پیش بینی تر و اساساً سطح قند خون طبیعی می شود. او این را “قانون اعداد کوچک” می نامد.
این خیلی منطقی است، اینطور نیست؟ فرض کنید شما تخمین می زنید که یک وعده گوشت و کلم بروکلی حاوی ۲۵ درصد کمتر کربوهیدرات نسبت به آن چیزی است که در واقع دارد (به عنوان مثال، تخمین می زنید که وعده غذایی ۸ گرم کربوهیدرات دارد اما در واقع ۱۰ گرم دارد). شما دوز انسولین مصرف می کنید که ۸ گرم کربوهیدرات را پوشش می دهد، بنابراین فقط ۲ گرم کربوهیدرات دارید که پوشش داده نمی شود. گلوکز خون شما فقط اندکی بیشتر از زمانی که بتوانید دقیقاً با میزان مصرف کربوهیدرات و دوز انسولین خود مطابقت داشته باشید افزایش می یابد.
دست کم گرفتن ۲۵ درصد محتوای کربوهیدرات یک وعده غذایی پر کربوهیدرات می تواند به نتیجه بسیار متفاوتی منجر شود. بسیاری از مردم گوشت، کلم بروکلی، سیب زمینی، شیر و میوه را یک وعده غذایی “سالم” برای دیابت می دانند. با این حال، اگر یک دوز انسولین مصرف کنید تا حدود ۶۰ گرم کربوهیدرات را به جای ۸۰ گرمی که این وعده غذایی واقعاً دارد، پوشش دهد، احتمالاً قند خون بالا را تجربه خواهید کرد.
برآورد بیش از حد محتوای کربوهیدرات یک وعده غذایی پر کربوهیدرات نگرانی فوری تری ایجاد می کند. مصرف انسولین بسیار بیشتر از مقدار مورد نیاز برای یک وعده غذایی پر کربوهیدرات ممکن است منجر به هیپوگلیسمی شود – گلوکز خون به طور خطرناکی پایین است که برای جلوگیری از از دست دادن هوشیاری احتمالی نیاز به درمان فوری دارد.
تحقیق در مورد حمایت از کربوهیدرات کم برای دیابت نوع ۱
محدودیت کربوهیدرات برای دیابت عمدتاً در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ مورد مطالعه قرار گرفته است. با این حال، نتایج چند مطالعه که این رویکرد را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ آزمایش کرده اند نشان می دهد که می تواند برای آنها نیز بسیار موثر باشد:
- در سال ۲۰۱۶، یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده کوچک (RCT) نشان داد که افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که کربوهیدرات ها را به ۷۵ تا ۱۰۰ گرم در روز به مدت ۱۲ هفته محدود می کردند، در مقایسه با افرادی که شمارش استاندارد کربوهیدرات را انجام می دادند، کاهش قابل توجهی در سطح HbA1c و گلوکز خون داشتند. علاوه بر این، افرادی که اضافه وزن داشتند روند غیرآماری قابل توجهی به سمت کاهش وزن (۱۱ پوند یا ۵ کیلوگرم) نشان دادند.
- در سال ۲۰۲۱، یک RCT نشان داد که رژیم غذایی کم کربوهیدرات/پروتئین بالا منجر به تنوع کمتر گلیسمی و هیپوگلیسمی می شود.
- در سال ۲۰۱۹، یک RCT کوچک ۱۲ هفته‌ای دیگر نشان داد که وقتی ۱۰ نفر مبتلا به دیابت نوع ۱ کمتر از ۱۰۰ گرم کربوهیدرات در روز به مدت ۱۲ هفته مصرف کردند، به سطوح قند خون پایدارتری دست یافتند و تعداد دفعات قند خون پایین‌تری نسبت به زمانی که غذا خوردند داشتند. ۲۵۰ گرم کربوهیدرات در روز. علاوه بر این، آنها در مرحله کم کربوهیدرات حدود ۵ پوند (۲ کیلوگرم) از دست دادند و در مرحله پر کربوهیدرات تقریباً ۶ پوند (۲.۶ کیلوگرم) اضافه کردند .
- در سال ۲۰۱۷، یک RCT کوتاه‌تر نشان داد که افراد مبتلا به نوع ۱ که کمتر از ۵۰ گرم کربوهیدرات در روز به مدت ۱ هفته مصرف می‌کنند، کنترل قند خون پایدارتر و دوره‌های کاهش قند خون کمتری را نسبت به آنها در طول یک هفته مصرف ۲۵۰ گرم کربوهیدرات تجربه کردند. تعداد کالری در روز
- در سال ۲۰۱۸، گروهی از پزشکان و محققان نتایج یک نظرسنجی را که توسط ۳۱۶ فرد مبتلا به دیابت نوع ۱ یا والدین کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ که تقریباً ۳۰ گرم کربوهیدرات در روز مصرف می کردند، منتشر کردند. گروه کنترل استثنایی گلوکز خون را با اپیزودهای نادر هیپوگلیسمی و میانگین HbA1c 5.67٪ (۳۹ میلی مول در مول) گزارش کردند.
- در سال ۲۰۰۵، پزشکان سوئدی نتایج یک برنامه آموزشی را برای بیماران دیابتی نوع ۱ خود منتشر کردند که شامل مصرف ۷۰ تا ۹۰ گرم کربوهیدرات در روز بود. آنها بهبود قابل توجهی در سطح HbA1c، کاهش دوزهای انسولین و سطوح قند خون بسیار پایدارتر در طول روز گزارش کردند. یکی از تاثیرگذارترین یافته ها کاهش ۹۴ درصدی اپیزودهای هیپوگلیسمی پس از ۳ ماه و کاهش ۸۲ درصدی در ۱۲ ماهگی بود.
- در سال ۲۰۱۱، همان پزشکان گزارش دادند که بیمارانی که در برنامه آنها به طور مداوم کربوهیدرات پایینی داشتند، کنترل عالی قند خون را با میانگین کاهش ۱.۸ درصدی HbA1c پس از چهار سال حفظ کردند.
کم کربوهیدرات و دیابت نوع ۱
افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ باید روزانه چند کربوهیدرات بخورند؟
پاسخ کوتاه این است که مصرف بهینه کربوهیدرات روزانه در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ متفاوت است. همانطور که در مطالعات بالا نشان داده شد، محدود کردن کربوهیدرات به کمتر از ۱۰۰ گرم در روز اغلب برای بهبود کنترل قند خون و کاهش خطر هیپوگلیسمی شدید کافی است.
با این حال، یک رویکرد بسیار کم کربوهیدرات (کمتر از ۳۰ گرم در روز) به کمترین مقدار انسولین نیاز دارد، که احتمالاً منجر به کنترل قابل پیش بینی تر قند خون و احتمال بیشتری برای ماندن در محدوده سالم در طول روز و شب می شود.
چگونه افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ می توانند با خیال راحت به کنترل قند خون عالی با کربوهیدرات کم دست یابند
افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که می خواهند شروع به خوردن کربوهیدرات کم کنند، باید با پزشک، پرستار، متخصص تغذیه یا سایر متخصصان بهداشت که در دیابت تخصص دارند و محدودیت کربوهیدرات را درک می کنند، کار کنند.
این به این دلیل است که علاوه بر کاهش مقدار انسولینی که برای پوشش کربوهیدرات مصرف می کنید، ممکن است نیاز به تنظیمات دیگری مانند کاهش دوز پایه انسولین خود داشته باشید. اگرچه اصول مدیریت برای همه اعمال می شود، اما باید اثرات رژیم کم کربوهیدرات را بر روی شیمی بدن خود ارزیابی کنید. بهترین و ایمن ترین رویکرد، روشی است که شامل آزمایش های مکرر، نگهداری سوابق دقیق و ارزیابی نتایج شما باشد.
برای افرادی که از ICR برای محاسبه دوز انسولین خود در زمان صرف غذا استفاده می کنند، مدیریت رژیم غذایی کم کربوهیدرات آسان است زیرا این نسبت ثابت می ماند. بنابراین با مصرف کمتر کربوهیدرات، به طور طبیعی انسولین کمتری تزریق خواهید کرد.
برخی از افراد دارای اضافه وزن با رژیم غذایی کم کربوهیدرات وزن کم می کنند و به انسولین حساس تر می شوند. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است نیاز به کاهش ICR و احتمالاً دوزهای پایه انسولین باشد. به همین دلیل، نظارت منظم بر سطح گلوکز خون مهم است.
همچنین ممکن است لازم باشد پروتئین هنگام محاسبه دوز انسولین در زمان غذا در نظر گرفته شود. مطالعات نشان می دهد که افزودن پروتئین به یک وعده غذایی حاوی کربوهیدرات به بالاترین سطح گلوکز کمک می کند. اگرچه برخی تحقیقات نشان می دهد که پروتئین در غیاب یا تقریباً فقدان کربوهیدرات ها می تواند قند خون را افزایش دهد، شواهد جدیدتر این ایده را تایید نمی کند که مصرف پروتئین بدون کربوهیدرات به طور معنی داری در سطح قند خون نقش دارد.
عدم در نظر گرفتن پروتئین ممکن است منجر به سطوح عالی گلوکز خون یک ساعت یا بیشتر بعد از غذا شود، اما سطوح گلوکز خون چندین ساعت بعد افزایش می یابد.
همانند کربوهیدرات ها، دوز انسولین برای دریافت پروتئین از فردی به فرد دیگر متفاوت است و تعیین نیازهای بدن شما نیاز به آزمایش دارد. اگر مقدار انسولین مورد نیاز در یک وعده غذایی را دست کم بگیرید، می توان با مصرف دوز اصلاحی انسولین در وعده غذایی بعدی، گلوکز خون بالاتر بعد از غذا را کنترل کرد.
از طرف دیگر، انسولین‌های کوتاه‌اثر (انسولین معمولی) را می‌توان با وعده‌های غذایی با پروتئین بالا استفاده کرد. این انسولین ها نسبت به آنالوگ های انسولین سریع الاثر (مانند آسپارت، لیسپرو و گلولیزین) شروع اثر کندتری دارند.
دکتر برنشتاین در یکی از ویدیوهای دانشگاه دیابت خود، بحث بسیار خوبی در مورد چگونگی پوشش پروتئین با انسولین ارائه می دهد.
علاوه بر این، کتاب‌ها و منابع آنلاین او راهنمایی‌های عمیق‌تر و شخصی‌تر را برای کسانی که دیابت نوع ۱ دارند و می‌خواهند با خیال راحت به یک سبک زندگی کم کربوهیدرات روی آورند، ارائه می‌دهد.
پرداختن به نگرانی در مورد محدودیت کربوهیدرات برای دیابت نوع ۱
رایج‌ترین نگرانی‌ها در مورد رژیم‌های غذایی با محدودیت کربوهیدرات برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ این است که حفظ آنها بسیار دشوار است، ممکن است باعث کتواسیدوز دیابتی شود (به زیر مراجعه کنید)، و ممکن است احتمال هیپوگلیسمی را افزایش دهد.
پایداری
محدودیت کربوهیدرات برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ کاملاً قابل انجام است. یک رژیم غذایی بسیار کم کربوهیدرات ممکن است برای برخی افراد بسیار محدود کننده باشد، زیرا ممکن است ترجیح دهند رژیم غذایی لیبرال کم کربوهیدرات را در درازمدت مصرف کنند.
علاوه بر دکتر برنشتاین، بسیاری از متخصصان پزشکی و تغذیه مبتلا به دیابت نوع ۱ وجود دارند که سال‌ها رویکرد کم کربوهیدرات را با نتایج چشمگیر و اغلب تغییر دهنده زندگی دنبال می‌کنند. در اینجا فقط تعدادی از کسانی هستند که داستان های خود را به اشتراک گذاشته اند:
کتوز تغذیه ای در مقابل کتواسیدوز
مانند دیگرانی که از رژیم‌های بسیار کم کربوهیدرات پیروی می‌کنند، افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ اغلب دچار کتوز می‌شوند. با این حال، تمایز بین کتواسیدوز دیابتی (DKA) و کتوز تغذیه ای مهم است. DKA یک وضعیت پزشکی فوری است که در آن انسولین کافی وجود ندارد و معمولاً منجر به افزایش شدید سطح گلوکز و کتون خون می شود. علاوه بر این، تعدادی دیگر از تغییرات متابولیک رخ می دهد که باعث کم آبی بدن و بیماری شدید می شود.
در مقابل، کتوز تغذیه ای یک حالت فیزیولوژیکی طبیعی است که در آن سطوح کتون متوسط (کمتر از ۳ میلی مول در لیتر)، با سطح انسولین و گلوکز خون طبیعی است.
تا زمانی که افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ سطح گلوکز خون خود را به طور منظم کنترل می کنند و در صورت نیاز انسولین مصرف می کنند، به نظر نمی رسد که قرار گرفتن در کتوز تغذیه ای خطر ابتلا به DKA را افزایش دهد.
بیماری حاد و کتواسیدوز
همچنین توجه داشته باشید که نیاز به انسولین – صرف نظر از غذاهایی که می خورید – با بیماری حاد افزایش می یابد. برای مثال، بروز کتواسیدوز در ارتباط با بیماری معده، که در طی آن شما غذا نمی‌خورید و بنابراین ممکن است مصرف انسولین خود را فراموش کنید، غیرمعمول نیست.
اگر رژیم غذایی کم کربوهیدرات داشته باشید، همین امر صدق می کند. اگر به طور معمول دوزهای پایین مصرف می کنید، بسیار مهم است که بدانید در طول دوره های بیماری به انسولین بیشتری نیاز خواهید داشت. عدم افزایش انسولین در هنگام بیماری ممکن است بیشترین خطر را با رژیم های کم کربوهیدرات و کاهش دوز انسولین ایجاد کند.
هیپوگلیسمی
ترس از هیپوگلیسمی اغلب ناشی از نتایج مطالعه DCCT است، که نشان داد، اگرچه کنترل شدیدتر قند خون به کاهش خطر ابتلا به عوارض دیابت کمک کرد، اما بروز هیپوگلیسمی را نیز افزایش داد.
با این حال، در آن مطالعه، افراد به منظور دستیابی به اهداف محدود گلوکز خون، انسولین را با شدت بیشتری دوز می کردند.
محدودیت کربوهیدرات به افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ این امکان را می دهد تا بدون مصرف مقادیر زیادی انسولین از کنترل عالی گلوکز خون بهره مند شوند.
همانطور که صدها نفر از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که داستان های خود را به اشتراک گذاشته اند – و همانطور که چندین مطالعه در بالا تایید کرده اند – گزارش شده است – شدت و فراوانی رویدادهای هیپوگلیسمی می تواند به طور قابل توجهی پس از انتقال به یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات کاهش یابد (به شرطی که دوزهای انسولین باشد. به طور مناسب کاهش داد).
توصیه های ویژه برای مصرف کم کربوهیدرات در دیابت نوع ۱
کربوهیدرات کل در مقابل کربوهیدرات خالص
در Diet Doctor، ما به طور کلی توصیه می کنیم فقط کربوهیدرات های قابل هضم (خالص) را در غذاهای کامل شمارش کنید. دکتر برنشتاین توصیه می کند که افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ مقداری یا تمام فیبر را بشمارند، زیرا غذاهای پر فیبر ممکن است معده را متسع کرده و باعث ترشح هورمون هایی شوند که می توانند قند خون را افزایش دهند. مهم است بدانید که هیچ مطالعه منتشر شده ای وجود ندارد که این اثر را مورد بحث قرار داده باشد. با این حال، برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ تأیید کرده اند که شمارش حداقل بخشی از فیبر در غذاها هنگام محاسبه دوز انسولین بهترین کار را دارد.
پروتئین و چربی سالم بیشتری بخورید
بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ اضافه وزن ندارند، بنابراین برای آنها مهم است که اطمینان حاصل کنند که کالری کافی دریافت می کنند. اگر مصرف کربوهیدرات ها را کاهش دهید، به احتمال زیاد نیاز به افزایش مصرف سایر درشت مغذی ها مانند پروتئین و چربی های سالم خواهید داشت. پروتئین در غذاهای حیوانی یافت می شود: گوشت، ماهی، تخم مرغ و محصولات لبنی. همچنین در گیاهان از جمله: لوبیا، عدس، نخود و مغزها یافت می شود.
پروتئین اسیدهای آمینه ضروری را فراهم می کند، به ساخت و حفظ عضله کمک می کند و در تولید هورمون ها از جمله عملکردهای دیگر نقش دارد. این یک ماده مغذی بسیار مهم است و نباید از آن صرف نظر کرد، بنابراین از نمودار محدوده پروتئین هدف ما استفاده کنید تا مطمئن شوید که به اندازه کافی دریافت می کنید.
در سال‌های اخیر، چربی رژیم غذایی به دلیل افزایش خطر بیماری قلبی مورد انتقاد قرار گرفته است. با این حال بسیاری از چربی ها توسط همه به عنوان سالم شناخته می شوند، به ویژه چربی های غیراشباع موجود در گیاهان، ماهی های روغنی و گوشت. نگرش ها در مورد چربی های اشباع (موجود در لبنیات و گوشت) نیز در حال تغییر است که دیگر همیشه به عنوان ناسالم تلقی نمی شوند.
خوردن غذاهای حاوی چربی با کیفیت خوب و با حداقل فرآوری شده می تواند تضمین کند که در هنگام استفاده از رویکرد کم کربوهیدرات، کالری دریافتی سالمی دارید.
هیپوگلیسمی را به طور مناسب درمان کنید
با این حال، اگر کربوهیدرات کم می خورید، احتمالاً انسولین کمتری در جریان خون دارید و ممکن است متوجه شوید که پیروی از توصیه های استاندارد برای درمان با ۱۵ گرم کربوهیدرات های سریع الاثر، گلوکز خون شما را بیش از حد افزایش می دهد. ممکن است برای تعیین مقدار دقیق مورد نیاز، مقداری آزمایش لازم باشد. برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که کربوهیدرات کم مصرف می‌کنند، گزارش می‌دهند که مصرف یک قرص گلوکز (حدود ۴ گرم کربوهیدرات) برای بالا بردن سریع قند خون آنها تا محدوده سالم کافی است.