میزان موردنیاز آهن روزانه یا به عبارت بهتر دریافت مرجع رژیمی (DRI) برای مردان و زنان پس از سنین یائسگی ۸ میلی‌گرم در روز است.
میزان موردنیاز آهن روزانه برای زنان در سنین باروری برای جایگزینی آهن ازدست‌رفته در طی قاعدگی و تأمین ذخایر کافی آهن برای حمایت از بارداری ۱۸ میلی‌گرم در روز می‌باشد.
برای پسران نوجوان ۱۴ تا ۱۸ ساله میزان موردنیاز آهن روزانه آهن ۱۱ میلی‌گرم در روز است.
میزان موردنیاز آهن روزانه برای سنین یک‌سالگی و بیشتر تا بلوغ ۷، ۸ یا ۱۰ میلی‌گرم در روز می‌باشد. نوزادان رسیده با ذخایری از آهن به دنیا می‌آیند که در طول بارداری از طریق جفت منتقل‌شده است، ولی هنوز به مقادیر کافی آهن از منابع غذایی و فراورده‌های شیر غنی‌شده در طول سال اول زندگی نیاز دارند.
نوزادان نارس ذخایر آهن محدودی دارند زیرا آنها فاقد آهن و بیشتر مواد معدنی جزئی هستند که به‌طورمعمول در سه ماه آخر بارداری منتقل می‌شوند.
نیازهای فیزیولوژیک به آهن روزانه، در ارتباط با سن است.
میزان موردنیاز آهن روزانه در طول نوزادی و بلوغ بیشترین مقدار است.
در طول کودکی نیازها برای دختران و پسران یکسان هستند. در طول شیب رشد دوران بلوغ، نیاز آهن در پسران افزایش‌یافته و بیشتر از دختران است، البته به علت قاعدگی، نیاز به آهن پس از بلوغ در زنان افزایش‌یافته و در مردان کاهش می‌یابد.
نیازهای آهن در میان مردان پس از دوران جهش رشدی بلوغ کاهش می‌یابد. اما در زنان تا یائسگی بالا باقی می‌ماند.
مقدار مجاز آهن در طول بارداری از ۱۵ به ۲۷ میلی‌گرم در روز افزایش می‌یابد. ولی در طول شیردهی تغییر نمی‌کند، اگرچه به بسیاری از زنان شیرده توصیه می‌شود که به استفاده از مکمل‌ها ادامه دهند.
میزان مصرف قطره آهن و قرص آهن جهت پیشگیری از کمبود آهن در مقاله ای دیگر برای تمام سنین ذکر شده است.
منابع غذایی آهن
تاکنون مهم‌ترین منبع غذایی آهن جگر و پس‌ازآن غذاهایی دریایی (صدف و ماهی)، قلوه، دل، گوشت بدون چربی و ماکیان می‌باشد.
لوبیاهای خشک‌شده و سبزی‌ها بهترین منابع گیاهی هستند. بعضی غذاهای دیگر که تأمین‌کننده آهن می‌باشند عبارت‌اند از: زرده تخم‌مرغ، میوه خشک، ملاس تیره، غلات کامل و نان‌های غنی‌شده، شراب و غلات، شیر و فرآورده‌های آن عملا فاقد آهن هستند.
دیگ‌های آهنی قدیمی که برای پختن استفاده می‌شدند بر کل محتوای آهن می‌افزایند.
طبق گزارش‌ها میانه دریافت آهن در بیشتر زنان پایین‌تر از میزان موردنیاز آهن روزانه ، ولی در مردان عموماً بالاتر می‌باشد.
یک رژیم مناسب شامل گوشت‌ها و دیگر منابع حیوانی محتوای آهن بالایی یعنی تقریباً ۶ میلی‌گرم به ازای هر ۱۰۰۰ کیلوکالری دارد.
بنابراین زنان همه‌چیزخوار در سنین باروری که ۲۰۰۰ کیلو کالری انرژی مصرف می‌کنند تنها ۱۲ میلی‌گرم آهن یا تقریباً ۶۷ از میزان موردنیاز آهن روزانه ۱۸ میلی‌گرمی خود را تأمین می‌کنند.
این مقدار دریافت تقریباً نیاز هیچ زنی با سیکل عادت ماهانه را تأمین نمی‌کنند. دریافت آهن کل کمتر از ۱۲ میلی‌گرم در روز زنان را در معرض خطر جدی بروز کم‌خونی فقر آهن قرار می‌دهد.
در زنانی که اتلاف روزانه آهن زیاد است میزان جذب افزایش می‌یابد ولی حتی با این تطابق ذخایر ناکافی آهن همچنان وجود دارند و خطر کم‌خونی بالاست.
منابع آهن برای گیاهخوارها
دسترسی آهن منابع غذایی بسیار مهم است. برای مثال، تنها ۵۰% یا کمتر آهن موجود در غلات کامل و بعضی سبزی‌های سبز به شکل قابل‌استفاده‌ای در دسترس می‌باشد.
زنان گیاهخوار می‌توانند آهن کافی را از رژیم گیاهی خود کسب کنند ولی باید مقادیر کافی از غذاهای دارای مقادیر متوسط آهن مانند حبوبات و میوه‌های خشک استفاده کنند.