هیپرکلسمی: اگر کلسیم بیش از حد داشته باشید چه اتفاقی می افتد؟

علائم هیپرکلسمی چیست؟

اگر هیپرکلسمی خفیف داشته باشید ممکن است علائم قابل توجهی نداشته باشید. اگر مورد جدی تری دارید، معمولاً علائم و نشانه هایی خواهید داشت که بر قسمت های مختلف بدن شما تأثیر می گذارد.

عمومی

• سردرد
• خستگی

کلیه ها

علائم مربوط به کلیه ها عبارتند از:

• تشنگی بیش از حد
• ادرار بیش از حد
• درد بین پشت و بالای شکم در یک طرف به دلیل سنگ کلیه

شکم

علائم مربوط به شکم عبارتند از:

• حالت تهوع
• درد شکم
• کاهش اشتها
• یبوست
• استفراغ

قلب

کلسیم بالا می تواند سیستم الکتریکی قلب را تحت تاثیر قرار دهد و باعث ریتم غیر طبیعی قلب شود.

ماهیچه ها

سطح کلسیم می تواند بر عضلات شما تأثیر بگذارد و باعث پرش، گرفتگی و ضعف شود.

سیستم اسکلتی

سطوح بالای کلسیم می تواند بر استخوان ها تأثیر بگذارد و منجر به موارد زیر شود:

• درد استخوان
• پوکی استخوان
• شکستگی های ناشی از بیماری

علائم عصبی

هیپرکلسمی همچنین می تواند باعث علائم عصبی مانند افسردگی، از دست دادن حافظه و تحریک پذیری شود. موارد شدید می تواند باعث گیجی و کما شود.

اگر سرطان دارید و علائم هیپرکلسمی را تجربه کردید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. غیر معمول نیست که سرطان باعث افزایش سطح کلسیم شود. وقتی این اتفاق می افتد یک اورژانس پزشکی است.

چه چیزی باعث هیپرکلسمی می شود؟

بدن شما از تعامل بین کلسیم، ویتامین D و هورمون پاراتیروئید (PTH) برای تنظیم سطح کلسیم استفاده می کند.

PTH به بدن کمک می کند تا میزان کلسیمی که از روده ها، کلیه ها و استخوان ها وارد جریان خون می شود را کنترل کند. به طور معمول، PTH هنگامی که سطح کلسیم خون شما کاهش می یابد افزایش می یابد و زمانی که سطح کلسیم شما افزایش می یابد کاهش می یابد.

بدن شما همچنین می تواند کلسی تونین را از غده تیروئید بسازد زمانی که سطح کلسیم شما خیلی بالا می رود. وقتی هیپرکلسمی دارید، کلسیم اضافی در جریان خون شما وجود دارد و بدن شما نمی تواند سطح کلسیم شما را به طور معمول تنظیم کند.

چندین دلیل احتمالی برای این وضعیت وجود دارد:

پرکاری پاراتیروئید

غدد پاراتیروئید چهار غده کوچک هستند که در پشت غده تیروئید در گردن قرار دارند. آنها تولید هورمون پاراتیروئید را کنترل می کنند که به نوبه خود کلسیم را در خون تنظیم می کند.

پرکاری پاراتیروئید زمانی رخ می دهد که یک یا چند غده پاراتیروئید شما بیش از حد فعال شده و PTH بیش از حد آزاد می کند. این باعث ایجاد عدم تعادل کلسیم می شود که بدن به تنهایی نمی تواند آن را اصلاح کند. این عامل اصلی هیپرکلسمی به خصوص در زنان بالای ۵۰ سال است.

بیماری های ریوی و سرطان ها

بیماری های گرانولوماتوز، مانند سل و سارکوئیدوز، بیماری های ریوی هستند که می توانند باعث افزایش سطح ویتامین D شما شوند. این باعث جذب بیشتر کلسیم می شود که باعث افزایش سطح کلسیم در خون شما می شود.

برخی از سرطان ها، به ویژه سرطان ریه، سرطان سینه و سرطان خون، می توانند خطر هیپرکلسمی را افزایش دهند.

عوارض دارویی

برخی از داروها، به ویژه دیورتیک ها، می توانند هیپرکلسمی ایجاد کنند. آنها این کار را با ایجاد دیورز شدید مایع، که از دست دادن آب بدن، و دفع کم کلسیم است، انجام می دهند. این منجر به غلظت بیش از حد کلسیم در خون می شود.

سایر داروها مانند لیتیوم باعث ترشح بیشتر PTH می شوند.

مکمل های غذایی و داروهای بدون نسخه

مصرف بیش از حد ویتامین D یا کلسیم به شکل مکمل ها می تواند سطح کلسیم شما را افزایش دهد. استفاده بیش از حد از کربنات کلسیم، که در آنتی اسیدهای رایج مانند Tums و Rolaids یافت می شود، همچنین می تواند منجر به سطوح بالای کلسیم شود.

دوزهای بالای این محصولات بدون نسخه هستند سومین علت شایع هیپرکلسمی در ایالات متحده است.

کم آبی بدن

این معمولا منجر به موارد خفیف هیپرکلسمی می شود. کم آبی بدن باعث می شود که سطح کلسیم شما به دلیل مقدار کم مایعی که در خون دارید، افزایش یابد. با این حال، شدت آن تا حد زیادی به عملکرد کلیه شما بستگی دارد.

در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی، اثرات کم آبی بدن بیشتر است.

پزشک شما می تواند از آزمایش خون برای بررسی سطح کلسیم خون شما استفاده کند. آزمایش ادرار که کلسیم، پروتئین و سایر مواد را اندازه گیری می کند نیز می تواند مفید باشد.

اگر پزشک متوجه شود سطح کلسیم بالایی دارد، آزمایشات بیشتری را برای یافتن علت بیماری شما تجویز می کند. آزمایش خون و ادرار می تواند به پزشک شما در تشخیص هیپرپاراتیروئیدیسم و ​​سایر بیماری ها کمک کند.

آزمایشاتی که به پزشک شما امکان می دهد شواهدی از سرطان یا سایر بیماری هایی که می توانند باعث هیپرکلسمی شوند را بررسی کند عبارتند از:

• اشعه ایکس قفسه سینه، که می تواند سرطان ریه را آشکار کند
• ماموگرافی که به تشخیص سرطان سینه کمک می کند
• سی تی اسکن، که تصویر دقیق تری از بدن شما ایجاد می کند
• اسکن های MRI، که تصاویر دقیقی از اندام ها و سایر ساختارهای بدن شما تولید می کند
• تست های تراکم مواد معدنی استخوان DEXA که استحکام استخوان را ارزیابی می کند

گزینه های درمانی برای هیپرکلسمی چیست؟

گزینه های درمانی هیپرکلسمی به شدت بیماری و علت زمینه ای بستگی دارد.

موارد خفیف

اگر یک مورد خفیف هیپرکلسمی دارید، بسته به علت، ممکن است نیازی به درمان فوری نداشته باشید. با این حال، شما باید پیشرفت آن را زیر نظر داشته باشید. یافتن علت زمینه ای مهم است.

تاثیر افزایش سطح کلسیم بر بدن شما نه تنها به سطح کلسیم موجود، بلکه به سرعت افزایش آن نیز مربوط می شود. بنابراین، مهم است که به توصیه های پزشک خود برای پیگیری پایبند باشید.

حتی افزایش خفیف کلسیم می تواند به مرور زمان منجر به سنگ کلیه و آسیب کلیه شود.

موارد متوسط ​​تا شدید

اگر یک مورد متوسط ​​تا شدید دارید، احتمالاً به درمان بیمارستانی نیاز خواهید داشت. هدف از درمان بازگرداندن سطح کلسیم به حالت طبیعی است. هدف از درمان نیز جلوگیری از آسیب به استخوان ها و کلیه ها است. گزینه های درمانی رایج شامل موارد زیر است:

• کلسی تونین هورمونی است که در غده تیروئید تولید می شود. از دست دادن استخوان را کند می کند.
• مایعات داخل وریدی شما را هیدراته می کند و سطح کلسیم را در خون کاهش می دهد.
• کورتیکواستروئیدها داروهای ضد التهابی هستند. آنها در درمان ویتامین D بیش از حد مفید هستند.
• داروهای ادرارآور حلقه می توانند به کلیه های شما کمک کنند تا مایعات را حرکت دهند و کلسیم اضافی را دفع کنند، به خصوص اگر نارسایی قلبی دارید.
• بیس فسفونات های داخل وریدی با تنظیم کلسیم استخوان، سطح کلسیم خون را کاهش می دهد.
• هنگامی که کلیه های شما آسیب دیده اند، می توان دیالیز را انجام داد تا خون شما از کلسیم اضافی و مواد زائد خلاص شود. این معمولاً در صورتی انجام می شود که سایر روش های درمانی مؤثر نباشند.

هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه

بسته به سن، عملکرد کلیه و اثرات استخوانی، ممکن است برای برداشتن غدد پاراتیروئید غیرطبیعی به جراحی نیاز داشته باشید. این روش اکثر موارد هیپرکلسمی ناشی از هیپرپاراتیروئیدیسم را درمان می کند.

اگر جراحی برای شما گزینه مناسبی نیست، پزشک ممکن است دارویی به نام سیناکلست (Sensipar) را توصیه کند. این امر با کاهش تولید PTH سطح کلسیم شما را کاهش می دهد. اگر پوکی استخوان دارید، ممکن است پزشک از شما بخواهد که بیس فسفونات ها را برای کاهش خطر شکستگی خود مصرف کنید.

سرطان

اگر سرطان دارید، پزشک گزینه‌های درمانی را با شما در میان می‌گذارد تا به شما در تعیین بهترین راه‌های درمان هیپرکلسمی کمک کند.

ممکن است بتوانید علائم را از طریق مایعات داخل وریدی و داروهایی مانند بیس فسفونات ها تسکین دهید. این ممکن است کار شما را با درمان‌های سرطان آسان‌تر کند.

از داروی سیناکلست نیز می توان برای درمان سطوح بالای کلسیم ناشی از سرطان پاراتیروئید استفاده کرد. پژوهش نشان می دهد که ممکن است در درمان هیپرکلسمی ناشی از سایر سرطان ها نیز نقش داشته باشد.

هیپرکلسمی می تواند باعث مشکلات کلیوی مانند سنگ کلیه و نارسایی کلیه شود. از دیگر عوارض می توان به ضربان نامنظم قلب و پوکی استخوان اشاره کرد.

هیپرکلسمی همچنین می تواند باعث سردرگمی یا زوال عقل شود زیرا کلسیم به عملکرد صحیح سیستم عصبی شما کمک می کند. موارد جدی می تواند منجر به کما بالقوه تهدید کننده زندگی شود.

چشم انداز بلند مدت چیست؟

چشم انداز بلند مدت شما به علت و شدت بیماری شما بستگی دارد. پزشک شما می تواند بهترین درمان را برای شما تعیین کند.

به طور منظم با پزشک خود صحبت کنید تا در جریان قرار بگیرید و سؤال بپرسید. مطمئن شوید که با تست‌ها و قرارهای بعدی توصیه‌شده همراه باشید.

شما می توانید سهم خود را برای محافظت از کلیه ها و استخوان های خود در برابر آسیب ناشی از هیپرکلسمی با انتخاب شیوه زندگی سالم انجام دهید. مطمئن شوید که مقدار زیادی آب می نوشید. این کار شما را هیدراته نگه می دارد، سطح کلسیم خون را پایین می آورد و خطر ابتلا به سنگ کلیه را کاهش می دهد.

از آنجایی که استعمال دخانیات می تواند از دست دادن استخوان را تسریع کند، مهم است که در اسرع وقت آن را ترک کنید. سیگار کشیدن باعث بسیاری از مشکلات سلامتی دیگر نیز می شود. ترک سیگار تنها می تواند به سلامت شما کمک کند.

ترکیبی از تمرینات بدنی و تمرینات قدرتی می تواند استخوان های شما را قوی و سالم نگه دارد. ابتدا با پزشک خود صحبت کنید تا بدانید چه نوع ورزش هایی برای شما بی خطر هستند. این امر به ویژه در صورت ابتلا به سرطانی که استخوان های شما را تحت تأثیر قرار می دهد بسیار مهم است.

حتماً دستورالعمل‌های مربوط به دوزهای مکمل‌ها و داروهای بدون نسخه را دنبال کنید تا خطر دریافت بیش از حد ویتامین D و کلسیم را کاهش دهید.

س: