عفونت کرم قلابدار: علل، علائم و درمان

اگر سالم باشید، بار انگل کم داشته باشید و غذاهای حاوی آهن زیاد بخورید، ممکن است هیچ علامتی از عفونت نداشته باشید.

اگر علائمی را تجربه کردید، معمولاً با خارش و بثورات کوچک ناشی از واکنش آلرژیک در ناحیه‌ای که لاروها وارد پوست شما شده‌اند، شروع می‌شوند. این معمولاً با اسهال همراه است زیرا کرم‌های قلابدار در روده شما رشد می‌کنند. علائم دیگر عبارتند از:

• درد شکم
• قولنج، یا گرفتگی و گریه بیش از حد در نوزادان
• گرفتگی روده
• حالت تهوع
• تب
• خون در مدفوع شما
• از دست دادن اشتها
• بثورات خارش دار

کرم های انگلی باعث ایجاد این عفونت ها می شوند. دو نوع عمده کرم قلابدار که باعث عفونت می شوند عبارتند از قاتل آمریکایی و آنسیلوستوم اثنی عشر.

تخم‌های این کرم‌های قلابدار پس از عبور از مدفوع انسان روی زمین قرار می‌گیرند. لاروها از تخم بیرون می آیند و تا زمانی که فرصتی برای شکستن پوست انسان پیدا کنند در خاک می مانند.

عفونت کرم قلابدار چگونه پخش می شود؟

شما می توانید با تماس با خاک حاوی لارو کرم قلابدار آلوده شوید. لاروها وارد پوست شما می شوند، از طریق جریان خون شما عبور می کنند و وارد ریه های شما می شوند. هنگامی که آنها را از ریه سرفه می کنید و قورت می دهید به روده کوچک شما منتقل می شوند. به طور کامل رشد کرده اند، آنها می توانند قبل از عبور از مدفوع شما برای یک سال یا بیشتر در روده کوچک شما زندگی کنند.

افرادی که در آب و هوای گرم در مناطقی با بهداشت و بهداشت ضعیف زندگی می کنند بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت کرم قلابدار هستند.

آیا حیوان خانگی من می تواند مرا بیمار کند؟

عفونت کرم قلابدار می تواند در حیوانات خانگی، به ویژه توله سگ ها و بچه گربه ها رخ دهد. اگر حیوان خانگی شما عفونت داشته باشد، می توانید به طور غیر مستقیم به آن مبتلا شوید. شما آن را از نوازش سگ یا گربه خود دریافت نخواهید کرد. تخم ها در مدفوع حیوان خانگی شما رد می شوند و به لارو تبدیل می شوند. تخم‌ها و لاروها در خاکی که حیوان خانگی شما مدفوع می‌کند پیدا می‌شود. شما می توانید با لمس کردن خاک آلوده با دست یا پای برهنه به عفونت کرم قلابدار مبتلا شوید. همچنین می توانید با خوردن تصادفی خاک آلوده به آن مبتلا شوید.

برای کاهش خطر، مطمئن شوید که حیوانات خانگی شما توسط دامپزشک شما واکسینه و کرم زدایی شده اند. همچنین از راه رفتن با پای برهنه در مناطقی که حیوانات خانگی مدفوع می گذارند خودداری کنید. این امر به ویژه در مواقعی که ممکن است در تماس با مدفوع حیوانات حیوانات خانگی که وضعیت سلامتی آنها نامشخص است، مانند در یک پارک، مهم است.

اگر عفونت کرم قلابدار دارید که مدت زیادی طول می کشد، ممکن است دچار کم خونی شوید. کم خونی با تعداد کم گلبول های قرمز مشخص می شود که می تواند در موارد شدید به نارسایی قلبی کمک کند. کم خونی ناشی از تغذیه کرم های قلابدار از خون شماست. اگر به خوبی غذا نمی خورید، باردار هستید یا مالاریا دارید، بیشتر در معرض خطر کم خونی شدید هستید.

سایر عوارضی که می تواند از این عفونت ها ایجاد شود شامل کمبودهای تغذیه ای و وضعیتی به نام آسیت است. این وضعیت به دلیل از دست دادن جدی پروتئین ایجاد می شود و منجر به تجمع مایع در شکم شما می شود.

کودکانی که به طور مکرر به عفونت کرم قلابدار مبتلا می شوند، ممکن است به دلیل از دست دادن آهن و پروتئین، رشد و رشد ذهنی آهسته ای را تجربه کنند.

درمان عفونت کرم قلابدار با هدف خلاص شدن از شر انگل ها، بهبود تغذیه و درمان عوارض ناشی از کم خونی است. پزشک داروهایی مانند آلبندازول (Albenza) و مبندازول (Emverm) را تجویز می کند که انگل ها را از بین می برد. این داروها معمولا یک بار برای درمان عفونت مصرف می شوند.

در صورت ابتلا به کم خونی، پزشک ممکن است از شما بخواهد که مکمل آهن مصرف کنید. پزشک همچنین به شما کمک می کند تا از کمبودهای تغذیه ای خود خلاص شوید. اگر آسیت دارید، از شما می خواهند پروتئین بیشتری به رژیم غذایی خود اضافه کنید.

چگونه می توان از عفونت کرم قلابدار پیشگیری کرد؟

شما می توانید خطر ابتلا به کرم قلابدار را با موارد زیر کاهش دهید:

• پوشیدن کفش هنگام راه رفتن در فضای باز، به خصوص در مناطقی که ممکن است مدفوع در خاک داشته باشد
• نوشیدن آب سالم
• تمیز کردن و پختن صحیح غذا
• تمرین شستشوی صحیح دست ها

در مناطقی که عفونت کرم قلابدار شایع است، بهبود بهداشت می تواند تعداد عفونت ها را کاهش دهد. این شامل استفاده از سیستم های دفع فاضلاب بهتر و کاهش دفعات دفع مدفوع انسان در فضای باز است.

برخی از کشورهای در حال توسعه درمان پیشگیرانه را انجام می دهند. این شامل درمان گروه هایی از افرادی است که در معرض خطر بالاتر ابتلا به عفونت هستند. این شامل:

• بچه های جوان
• زنان در سنین باروری
• زنان حامله
• زنانی که در دوران شیردهی هستند
• بزرگسالانی که در مشاغلی کار می کنند که آنها را در معرض خطر عفونت های سنگین قرار می دهدSource link