۱۶ سوال متداول درباره HIV

اچ آی وی قیقا چیست؟

اچ‌آی‌وی ویروسی است که به سیستم ایمنی حمله می‌کند و آن را ضعیف می‌کند و مبارزه با بیماری‌ها را برای بدن سخت‌تر می‌کند. از طریق مایعات بدن مانند مایع منی و خون منتقل می شود.

HIV در حال حاضر غیر قابل درمان است. اما درمان برای کمک به افراد مبتلا به HIV وجود دارد که زندگی سالمی داشته باشند.

HIV با ایدز چه تفاوتی دارد؟

HIV در صورت عدم درمان می تواند منجر به سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) شود. این پیشرفت می تواند بین این دو باشد ۵ و ۱۰ سال به طور متوسط.

ایدز آخرین و شدیدترین مرحله عفونت HIV است که بدن برای مبارزه با عفونت ها و بیماری ها مبارزه می کند زیرا ویروس تعداد زیادی گلبول سفید خون را از بین برده است. گلبول های سفید نقش مهمی در سیستم ایمنی بدن شما ایفا می کنند و به مبارزه با عفونت کمک می کنند.

علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تب های مداوم، اسهال و سردرد
• خستگی شدید
• کاهش وزن قابل توجه
• عفونت های فرصت طلب مانند ذات الریه و سل

ایدز در نهایت کشنده است.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به HIV هستند؟

برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به HIV هستند. آنها عبارتند از:

• افرادی که آلت تناسلی دارند و با سایر افرادی که آلت تناسلی دارند رابطه جنسی بدون کاندوم دارند
• افرادی که رابطه جنسی واژینال یا مقعدی نفوذی بدون کاندوم با فرد HIV مثبت داشته اند
• افرادی که سرنگ یا سوزن مشترک دارند یا به روش های دیگر با خون آلوده در تماس هستند
• نوزادانی که والدین آنها HIV مثبت هستند

HIV چگونه منتقل می شود؟

HIV می تواند از طریق انواع مایعات بدن منتقل شود، از جمله:

• قبل از انزال
• منی
• خون
• ترشحات واژن
• ترشحات رکتوم
• شیر مادر

مایع باید از طریق بریدگی، زخم یا غشاهای مخاطی با جریان خون فرد دیگر تماس پیدا کند تا بتواند ویروس را منتقل کند.

بسیاری از موارد انتقال شامل رابطه جنسی نفوذی واژینال یا مقعدی بدون کاندوم یا سایر روش های مانع است. انتقال HIV از طریق رابطه جنسی دهانی امکان پذیر است، اما این خطر وجود دارد تصور می شود بسیار پایین تر است.

انتقال از طریق جنسی تنها در صورتی امکان پذیر است که فردی که HIV مثبت است دارای بار ویروسی قابل تشخیص باشد. درمان موثر می تواند بار ویروسی را غیرقابل تشخیص کند.

اگر یک فرد HIV مثبت باشد، استفاده از سوزن و سرنگ مشترک هنگام تزریق مواد مخدر یکی دیگر از فعالیت های پرخطر است.

همچنین ممکن است یک فرد باردار مبتلا به HIV ویروس را قبل، در حین یا بعد از تولد به نوزاد منتقل کند (پس از تولد، ویروس می تواند از طریق شیر مادر منتقل شود).

بر اساس دفتر سلامت زناندر صورتی که فرد باردار تحت درمان قرار گیرد و دارای بار ویروسی غیرقابل تشخیص باشد، خطر انتقال HIV به نوزاد کمتر از یک درصد است.

چگونه HIV منتقل نمی شود؟

این است غیر ممکن ابتلا به HIV از تماس نزدیک و غیر جنسی با دیگران.

این بدان معناست که اگر شخصی در نزدیکی شما سرفه یا عطسه می کند، اگر دست شخصی را می فشارید یا می گیرید، یا اگر از مکان های عمومی مانند سرویس های بهداشتی یا استخر دیدن می کنید، نیازی به نگرانی نیست.

HIV همچنین نمی تواند از طریق بزاق منتقل شود، بنابراین می توانید با خیال راحت غذا، نوشیدنی یا کارد و چنگال را با دیگران ببوسید و به اشتراک بگذارید.

U=U به چه معناست؟

U=U مخفف یک کمپین اطلاعاتی است. به معنای غیر قابل کشف = غیر قابل انتقال است.

این توضیح می دهد که چرا درمان منظم و موثر بسیار مهم است.

اگر یک فرد مبتلا به HIV تحت درمان باشد و به طور مداوم یک بار ویروسی غیرقابل شناسایی داشته باشد، وجود دارد اساسا هیچ خطری وجود ندارد آنها ویروس را به شریک جنسی منتقل می کنند.

چگونه می توانید خطر ابتلا به HIV را کاهش دهید؟

بهترین راه برای جلوگیری از انتقال اچ‌آی‌وی، پرهیز از فعالیت جنسی با شریک حضوری و عدم استفاده از سرنگ و سوزن با دیگران است. این تنها روشی است که ۱۰۰% موثر است.

اما لازم نیست در مورد زندگی جنسی خود افراط کنید (مگر اینکه بخواهید). شما می توانید خطر کلی خود را با موارد زیر کاهش دهید:

• در مورد وضعیت STI، از جمله HIV، با هر شریک جنسی صادق باشید
• هر بار که رابطه جنسی دارید، از روش‌های بازدارنده مانند کاندوم به طور مداوم و صحیح استفاده کنید
• مصرف پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP)
• انجام آزمایشات منظم برای بیماری های مقاربتی
• درمان هر بیماری مقاربتی که پیدا شده است

پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) چیست؟

PrEP دارویی است که می توانید به طور منظم برای کاهش بیشتر خطر ابتلا به HIV مصرف کنید. این به شکل قرص یا شات موجود است و از تکثیر ویروس در بدن شما جلوگیری می کند.

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC).

برای مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی، قرص های PrEP می توانند خطر ابتلا به HIV را حداقل تا ۷۴ درصد کاهش دهند. واکسن PrEP برای افرادی که از داروهای تزریقی استفاده می کنند توصیه نمی شود.

اگرچه افرادی که در معرض خطر ابتلا به HIV هستند بیشتر احتمال دارد از PrEP استفاده کنند، اما هر کسی که از نظر جنسی فعال است می تواند از آن استفاده کند.

ممکن است برای شما مناسب باشد اگر:

• شریک جنسی مبتلا به HIV دارید که دارای بار ویروسی ناشناخته یا قابل تشخیص است
• شما چندین شریک جنسی دارید
• شما مواد مخدر تزریق می کنید و تجهیزات را با دیگران به اشتراک می گذارید
• چندین بار برای شما پروفیلاکسی پس از مواجهه (PEP) تجویز شده است

اگر PrEP چیزی است که می خواهید بررسی کنید، با یک پزشک یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

پروفیلاکسی پس از مواجهه (PEP) چیست؟

برخلاف PrEP که به عنوان یک پیشگیری عمل می کند، PEP مصرف می شود پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی به HIV کمک کند تا از تکثیر ویروس جلوگیری کند.

اگر با فردی که اچ‌آی‌وی دارد یا ممکن است مبتلا به ایدز باشد، اگر تجهیزات تزریقی دارو را با دیگرانی که ممکن است مبتلا به این ویروس باشند به اشتراک گذاشته‌اید، یا اگر مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اید، ممکن است PEP مصرف کنید.

PEP را به عنوان یک درمان اضطراری در نظر بگیرید. قرص‌های PEP به مدت ۲۸ روز مصرف می‌شوند، اما دارو باید ظرف ۷۲ ساعت پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی HIV شروع شود. هر چه زودتر شروع کنید، PEP موثرتر است.

هر چند وقت یک بار باید آزمایش HIV بدهید؟

بر اساس CDC، همه افراد بین ۱۳ تا ۶۴ سال باید حداقل یک بار آزمایش HIV انجام دهند.

برخی از افراد ممکن است نیاز به آزمایش بیشتر داشته باشند. اگر خطر ابتلا به HIV در شما بیشتر است، CDC توصیه می کند حداقل سالی یک بار آزمایش دهید.

افرادی که آلت تناسلی دارند و با افراد دیگری که آلت تناسلی دارند رابطه جنسی دارند ممکن است بخواهند آزمایش بدهند هر ۳ تا ۶ ماه.

افرادی که باردار هستند همچنین باید آزمایش شود در مراحل اولیه بارداری

HIV چگونه تشخیص داده می شود؟

فقط یک آزمایش وجود ندارد که بتواند HIV را تشخیص دهد – تعداد کمی وجود دارد.

اما هر کدام یک پنجره متفاوت برای زمانی دارند که می توانند ویروس را پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی به طور دقیق شناسایی کنند.

آزمایش‌های اسید نوکلئیک، که ویروس را در خون تشخیص می‌دهند، اغلب بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض – بین ۱۰ تا ۳۳ روز، مؤثر هستند. آزمایش های آنتی بادی معمولاً ۲۳ تا ۹۰ روز پس از مواجهه استفاده می شود.

آزمایش‌های سریع آنتی‌ژن/آنتی‌بادی با استفاده از خون از نیش انگشت را می‌توان ۱۸ تا ۹۰ روز پس از قرار گرفتن در معرض استفاده کرد. آزمایش‌های سریع آنتی‌ژن/آنتی‌بادی که از خون ورید استفاده می‌کنند، برای استفاده ۱۸ تا ۴۵ روز پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی طراحی شده‌اند.

اگر نتیجه منفی دریافت کردید، باید آزمایش دوم را بعد از پنجره انجام دهید تا مطمئن شوید که HIV ندارید.

نتایج مثبت نیز با آزمایش دوم قبل از تشخیص بررسی می شود.

علائم اولیه HIV چیست؟

علائم HIV در سه مرحله ظاهر می شود.

مرحله اول اغلب منجر به علائمی شبیه آنفولانزا می شود، از جمله:

• تب
• گلو درد
• سردرد
• خستگی
• درد عضلات و مفاصل

افراد همچنین ممکن است متوجه تورم غدد لنفاوی، زخم های دهان یا بثورات خارش دار و ناهموار شوند. با این حال، برخی از علائم اولیه آنقدر خفیف هستند که تقریباً غیر قابل توجه هستند.

آیا جنسیت تعیین شده شما در بدو تولد بر ظاهر علائم تأثیر می گذارد؟

علائم HIV در همه افراد مشابه است. اما ممکن است تفاوت هایی وجود داشته باشد.

برای مثال، افرادی که در بدو تولد به آنها مرد اختصاص داده شده است، ممکن است بیشتر دچار لکه‌ها، زخم‌ها یا سایر تغییرات قابل مشاهده در دستگاه تناسلی خود شوند.

افرادی که در بدو تولد به آنها زن اختصاص داده شده است، بیشتر در معرض خطر عفونت های واژن و بیماری التهابی لگن و همچنین تغییرات در چرخه قاعدگی خود هستند.

چه مدت طول می کشد تا علائم ظاهر شوند؟

علائم شبه آنفولانزای HIV که در بالا ذکر شد ممکن است ظاهر شوند حدود ۲ تا ۴ هفته پس از قرار گرفتن در معرض و ممکن است برای روزها یا هفته ها ادامه داشته باشد.

در مواردی که فقط علائم خفیف رخ می دهد، ممکن است یک دهه یا بیشتر طول بکشد تا افراد علائم قابل توجهی را تجربه کنند.

HIV چگونه درمان می شود؟

درمان ضد رتروویروسی (ART) می تواند HIV را تا حدی درمان کند که دیگر در خون قابل تشخیص نباشد. این بدان معناست که ویروس به مراحل بعدی مانند ایدز پیشرفت نمی کند و بعید است که از طریق فعالیت جنسی به دیگران منتقل شود.

اما مهم است که به یاد داشته باشید که در حال حاضر هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد، بنابراین درمان مادام العمر مورد نیاز است.

داروهای ضد رتروویروسی با توقف تکثیر ویروس در داخل بدن و جلوگیری از آسیب بیشتر سیستم ایمنی عمل می کنند. ترکیبی از داروها است گاهی اوقات مورد نیاز است، اما اینها ممکن است در یک قرص روزانه ترکیب شوند.

اکثر افرادی که داروهای ضد رتروویروسی برای HIV مصرف می کنند، بار ویروسی غیرقابل شناسایی دارند ظرف ۶ ماه.

خلاصه

انجام آزمایشات منظم برای بیماری های مقاربتی و انجام رابطه جنسی ایمن و مصرف مواد مخدر بهترین راه برای پیشگیری از HIV است.

ویروس غیر قابل درمان است. اما اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد، درمان می تواند به شما کمک کند زندگی سالمی داشته باشید، علائم را مدیریت کنید و خطر انتقال ویروس به دیگران را کاهش دهید.